(208) SAM69+, over een groen Toscaans zusje

Zondag 12 juli 2015

Kasteelconcert en knekelveld

Umbrië afficheert zich als ‘Groene hart van Italië’, een regio waar het massatoerisme nog geen vat op heeft. Veel toeristen gaan liever naar het aangrenzende Toscane of het zuidelijker gelegen Rome. Umbrië grenst als enige streek van het Apennijnse schiereiland met de vorm van een ‘laars’ niet aan zee. Het ‘vriendelijke zusje’ van Toscane kent golvende vlakten, ruige berggebieden en talrijke middeleeuwse heuvelplaatsjes.

Hoofdstad Perugia is in de middeleeuwen een bloeiende stad. Piazza IV Novembre in de oude binnenstad wordt gedomineerd door een imposant raadhuis uit de 13e-eeuw en de even oude Fontana Maggiore. Op de achtergrond staat de 15e-eeuwse Duomo met een beeld van paus Julius II uit 1555. Vanaf het parkeerterrein beneden de stad leidt een monorail naar de bovenstad, want in het centrum valt de auto niet te parkeren. Je kunt ook te voet of via een stelsel van roltrappen naar boven.

Natuurlijke kwaliteiten heeft Umbrië meer dan genoeg om zich heen. Het platteland is vol akkers en bossen, afgewisseld met wijngaarden en olijfbomen. De omgeving van het Lago Trasimeno kent talrijke wandel- en fietsroutes. Dit grootste meer van Italië ligt tussen glooiende heuvels en vriendelijk boerenland. Op een versterkte kaap ligt Castiglione del Lago met een 16e-eeuws kasteel, waar ’s zomers concerten worden gegeven.

Nabij Tuoro sul Trasimeno ligt een slagveld met meer dan honderd massagraven.

‘In 217 voor Christus lijden de Romeinen in de ‘Slag bij het Trasimeense Meer’ een zware nederlaag. De Carthaagse generaal Hannibal lokt de Romeinen in een hinderlaag bij het huidige Ossaia (knekelveld) en Sanguineto (bloedveld). Op de moerassige oevers worden zo’n zestienduizend Romeinen in de pan gehakt. Hannibal verliest ‘slechts’ vijftienhonderd man.’

Veel kleiner is het meer van Piedeluca en bergdorpje Panicale – tweeduizend inwoners – biedt een fenomenaal uitzicht. Hier is een 19e-eeuws theater met 141 stoelen, waarvan een deel is weggestopt in de loges op de bovenste verdiepingen, met rode gordijnen en stoelbekleding. Theater zoals theater moet zijn.

Een attractie vormen de watervallen van Marmore. Deze zijn ontstaan door het aanleggen van een kanaal door de Romeinen in 217 v. Chr. Waar veel toeristen echter voor komen, is Assisi. Het plaatsje van zesduizend inwoners ontvangt zes miljoen bezoekers per jaar. Vooral bedevaartgangers bepalen het straatbeeld, waarin paters, monniken, priesters en vrouwelijke religieuzen rondlopen. Centraal ligt de ‘Basilica di San Francesco’, die boven heel Assisi uitsteekt, met de crypte waarin de heilige is begraven. De bouw van de rustplaats van H. Franciscus begon in 1228, twee jaar na zijn dood. Het is een van de grootste christelijke graftomben. Fresco’s van Giotto over het ‘Leven van Franciscus’ behoren tot de beroemdste van Italië. De kerk is eigendom van Vaticaanstad. De regels voor bezoekers zijn on-Italiaans streng. Geen foto’s in de kerk, geen petjes of andere hoofddeksels op het hoofd. In de winkelstraten van Assisi zijn volop religieuze snuisterijen op de kop te tikken.

In Assisi zijn geen voetbalshirtjes te koop. Ook staat er geen fontein. Het is maar dat de Nederlands/Rotterdamse toerist het weet.