(475) SAM70+, over wielerweelde met een pintje

4 april 2016 - Oudenaarde, België

Maandag 4 april 2016

Kuiten van een klimgeit

Vlaanderen is het landsdeel van onze zuiderburen waar koersen op de fiets in de prehistorie moet zijn uitgevonden. De ‘Vlaamse Ardennen’ bieden ruim baan aan fietstoeristen. Waar wielrennen gelijk staat aan religie - ‘de dood of de gladiolen’ - hecht ik meer geloof aan mijn toerfiets met recht stuur. Afzien in het zadel van mijn tweewieler is genieten van het leven in volle schoonheid. Al tonen modderige kasseistroken en zeer venijnige hellingen regelmatig hun rauwe en duistere kanten.

Op de kaart van België is een klein gebied ten westen van Brussel heilige grond. Even ten zuiden van Gent vormen Oudenaarde, Zottegem, Geraardsbergen en Ronse een denkbeeldige rechthoek. Hier gebeurt het, hier liggen uitdagingen als de Koppenberg en de Oude Kwaremont, de Paterberg en de Taaienberg, de Kruisberg en de Kluisberg. Uitdagingen die om een schietgebedje vragen.

De Vlaamse Ardennen zijn heuvels en dalen, waar je een dozijn dorpen in één dag te voet kunt bezoeken. Van het ene naar het andere, wandelend langs veldweggetjes die klimmen en weer omlaag gaan. Behalve mooi wandelen is het hier in de eerste plaats echter fantastisch fietsen over die zogeheten ‘veldwegeltjes’.

Het is wielerweelde, al hangt in deze tijd van aanslagen een ongrijpbare mengeling van angst en vastberadenheid over de route. De vastberadenheid wint zonder de angst volledig te verdrijven. Koersen is hier religie, Oudenaarde een bedevaartsoord. Ieder jaar pelgrimeren fietsers in drommen naar het stadje aan de oevers van de Schelde, dat vanouds bekend staat om zijn brouwerijen en lakenhandel.

Bij het ‘Centrum Ronde van Vlaanderen’ in Oudenaarde starten drie lussen van een pittige fietsroute die alle hoogtepunten van de Ronde aandoet. Een expositie leert dat een lang lint van heuvels op de taalgrens van het ontstaan van het landschap getuigt. Veel landwegen op de steile flanken van deze getuigenissen zijn met bonkige kasseien van porfier, een natuursteen van gestold magma geplaveid. Voor de liefhebbers: op de taluds van de Koppenberg groeien meer dan negentig verschillende soorten planten.

Bijna alle fietsers worstelen zich net als ik naar de Koppenberg omhoog. Ik voel de spanning op mijn kuitspieren, die zich krachtige steunpilaren van een klimgeit voelen. Ik neem de omgeving in mij op zonder op de spekgladde stenen weg te glijden. Dankzij zon en schaduw ontdek ik het eigen microklimaat waar de beide taluds in voorzien. Hier ligt Vlaanderens mooiste landschap. De venijnige hellingen van de Oude Kwaremont en de Paterberg vervolgen aan achterzijde met vriendelijke glooiingen die magnifieke vergezichten ontsluiten.

Op de toppen van Koppenberg en Muziekberg halen wandelaars hun hart op in de bossen. Maar het fijne van die bergjes is dat je eromheen kunt fietsen als je het klimmen beu bent. Langs de oevers van de Schelde en de Zwalm lonken bierroutes, naast watermolens, boerenerven en beekjes vind je cafés en brouwerijen.

Bruin bier als miswijn, onze zuiderburen hebben gelijk. Hun tentoonstelling ‘Koers is religie’ wijdt aandacht aan wielergoden en het lijden van de renners. In de Vlaamse Ardennen staan de ‘kerkdeuren’ altijd open.

1 Reactie

  1. Marijke:
    4 april 2016
    Moet er toch niet aan denken om de pedalen te laten ronddraaien op de kasseien en in de Ardense heuvelen. Zelfs niet de e-bikepedalen...
    Nee, dan maar liever de bierse kerkdeuren binnenstappen, nadat ik daar met de heilige koe naartoe gereden ben.