Bruisend Brazilië in vierkwartsmaat (23)

20 januari 2017 - Paraty, Brazilië

Brengen wij onze eerste dag in Paraty per boot op zee door, er resteren meer dagen om uit te rusten. Vroege vogels zoals wij doen vaak vroegtijdige boodschappen. Onze vaste koopgewoonte bevat flesje wijn, blikje bier en zakje knabbels voor op de hotelkamer. Waarom gekoelde kamerbar tegen hoge tarieven plunderen, als je toch door een knus dorpscentrum met winkeltjes wandelt? Kunnen we meteen wat rondkijken, ansichtkaartje kopen, een ijsje likken. Dat laatste voorverpakt, om risico op darmproblemen via schepijs te vermijden.

Stralende zon en lokkend strand in wat op noordelijk halfrond onze winter is, bieden hier zuidelijk continentaal zomerse geneugten. We laten het Paraty Sacred Art Museum voor wat het is, uitstalling van lithurgische attributen is ons te gewijd. Over de brug wandelen we - kleine zoektocht - door ‘Morro do Forte’, het bos waardoor een slopend wegdek omhoog loopt. Een paar honderd meter ploeteren we voort, twijfelend of we in de warmte de top wel halen. Bovenop beloond met uitzicht en een Museu. Het bouwwerkje heet ‘Forte Defensor Perpétuo'. Twee militairen in het gebouwtje en een paar kanonnen op het grasveld doen de naam eer aan. Binnen wuift een receptioniste zich met een folder als waaier benodigde frisse lucht toe. Verder is er geen mens. Gastvrouw en gastheren lachen naar ons, maar spreken slechts hun eigen taal.

Na enig rondkijken begeven wij ons naar het strand voor Rua Fresca. Nog een keer een boottocht maken trekt ons niet. Voor een Jeep of Bike Tour vinden wij het veel te warm, kajakken hoeft ook niet zo nodig en drie uur op de rug van een paard doorbrengen doen liefhebbers maar. Wij houden ons heel rustig, op zoek naar een bakje koffie. Bij hostel/pousada Geko oogt het levendig. De gasten gebruiken er op hun gemak rond tien uur hun ontbijt bij de kiosk aan het strand. Het wordt ons tweede koffiemoment na de leut bij óns ontbijt. Deze uitslapers dragen een polsbandje, dat wij ontberen. Ik moet aan de andere kant van de weg eerst bij de pousada betalen. De receptionist schrijft mijn bestelling allervriendelijkst op de hotelfolder. Ik betaal, krijg de folder mee en bedenk dat de tijd hier stilstaat. Vertrouwen voert hier de boventoon.

Een uurtje later is de sfeer nog steeds gemoedelijk. De ontbijters zijn verdwenen, verderop varen schepen uit, voor strandvertier is het te vroeg. Wij waarderen de rust, zoeken iets verder aan Praia do Pontal onze volgende stop. ‘Comidas tipicas, Petiscos, Bebidas e muito mais’ spreekt ons als uitnodiging wel aan. We nemen in de schaduw van een parasolboom plaats bij ‘Quiosque Bem me Quer', waar het goed toeven blijkt. Biertje, caipirinha, enfin … hier is nog veel meer mogelijk. Van hieruit is het slechts een tiental meters om in zee kopje onder te duiken. En de ober is uitermate vriendelijk.

Met Kerstmis in het vooruitzicht herhalen we ons strandbezoek een aantal keren. Dat lijkt eentonig, de dagen zijn lang, maar om van alle opgedane Braziliaanse indrukken bij te komen, bevalt deze luier ons als een warme deken.

(wordt vervolgd)

Foto’s

1 Reactie

  1. Marijke:
    20 januari 2017
    Foto's riant + relaxed!
    [internet werkt alleen via laptop, via iPad geen enkele sjoege, wat nu weer?].
    (was ook ik maar in Paraty -:], sloom aan de slenter]