Noord-Ierland betovert daadwerkelijk (deel 5)

‘From the breathtaking sights of the Causeway Coastal Route to County Londonderry is awash with experiences that will form lasting memories’.

De weg naar ons volgende onderkomen in Letterkenny voert ons langs de walled city of Derry - Londonderry -, stad die we de volgende dag met een bezoek willen vereren. We zoeken the troubles niet op, maar we hebben wel begrepen dat ze tersluiks of nog kunnen sluimeren.

Na meer dan tweehonderd kilometer arriveren we aan het einde van de middag in B&B ‘Glencairn House’ van mrs. Maureen McCleary aan Ramelton Road in Letterkenny. County Donegal in Ierland lijkt op de hoogte van mijn allitererende abberatie, in dit geval m’s en r’en. Van een landsgrens tussen Noord-Ierland en Ierland merken we niets, slechts de benzineprijzen altereren van Britse pond naar Europese euro en afstanden op de wegenborden aangegeven lopen getalsmatig op van miles naar kilometers.

In and around Letterkenny is so much to see and so much to do, dat het jammer is over een kortdurend verblijf ter plaatse te beschikken. De inwoners, zevenduizend in getal, bevinden zich in de buurt van Donegal County Museum, fort Grianan of Ailigh, Doe Castle en Colmcille Heritage Centre. In het hart van de plaats staat de Victoriaanse neo-gotische kathedraal St. Eunan’s Cathedral. Wij doen op ons gemak boodschappen in het centrum en puzzelen over wat de volgende verblijfsdag ons gaat brengen. Vermoedelijk een uitstapje naar Londonderry, troubles or no troubles.

Derry is in het Iers Doire, dat eikenbos betekent. Of Londonderry. De stad is na Belfast de grootste in Noord-Ierland met 85.000 inwoners. River Foyle loopt erdoorheen en gaat over in Lough Foyle. Samen met Belfast speelt Londonderry een belangrijke rol in de onlusten (the Troubles) tussen katholieken en unionisten in de laatste drie decennia van de twintigste eeuw. De Slag van de Bogside van 12 tot 14 augustus 1969 wordt vaak als het startschot van die onlusten aangehaald. Ook Bloody Sunday, een dramatisch hoogtepunt tijden de Troubles, vond in Derry plaats. Vanaf 1991 is de stad echter rustiger dan andere brandhaarden.

Wij ontdekken onmiddellijk de Vredesbrug (Peace Bridge), het opmerkelijke monument, waar wij vlakbij onze auto in een parkeergarage onderbrengen. De brug verbindt sinds juni 2011 zowel symbolisch als praktisch de overwegend unionistische wijk Waterside op de rechteroever met het overwegend katholieke stadscentrum op de linkeroever. De naam van de stad is een controversieel punt. Officieel is het Londonderry, maar de gemeente eromheen heet officieel Derry, de naam die in het dagelijkse spraakgebruik het meest wordt gehanteerd. Britten en Noord-Ierse unionisten zeggen soms Londonderry, wat Ierse nationalisten en katholieken zelden of nooit zullen doen.

In de republiek Ierland kent men alleen Derry (of Doire). In de stad zelf is het grootste deel van de inwoners katholiek. Van hen zul je dus alleen de naam Derry horen en weten wij waaraan we toe zijn als we geen troubles willen veroorzaken.

We maken ons op voor een rondleiding over de muren van Derry-Londonderry met als boegbeeld gids John.

(wordt vervolgd)