Noord-Ierland betovert daadwerkelijk (deel 7)

Na onze wandeling schaart een grote groep zich rond gids John. Zo velen kan de pub op de hoek niet tegelijk herbergen, hoewel een kop koffie is inbegrepen. Na twintig kanonnen op de verdedigingswallen schieten wij in de honger. De muurschilderingen op afstand in het achterhoofd gaan we eerst naar ‘The Diamond’, waar ook een Granny Annies is, een ruim rustig restaurant. We genieten er van een goede maaltijd met een glas Guinness en witte wijn en besluiten de middag eveneens in Derry door te brengen.

De strategische positie op de muur heeft ons verleid om naar het stadsgedeelte met de ‘murals’ te wandelen. We zagen de kleurrijke afbeeldingen op flinke afstand, maar tegen een stief kwartiertje lichaamsbeweging maken we geen bezwaar. Verschillende banners symboliseren ‘Free Derry’, de periode tussen de jaren 1960 en 1970, toen de inwoners van de Bogside, waar wij heen liepen, barricaden oprichtten om eerst de Unionisten en vervolgens de Britten uit hun gebied te weren. In Museum of Free Derry hangt de ‘Derry Civil Rights Association banner’, die in januari 1972 tijdens de mars voor burgerrechten werd gedragen door Jim Wray, die later dood werd neergeknald. Echt gezellig rondje wordt het dus niet, vooral niet als je de muurtekeningen laat doordringen.

Wel fraai zijn de woorden die Iers Nobelprijswinnaar voor literatuur Seamus Heaney heeft geschreven over de plaats, waar hope and history rhyme:

‘So hope for a great sea change, on the far side of revenge

Believe that a further shore is reachable from here

Believe in miracles and cures and healing wells’.

De adem van de stad (en de wereld) stokte toen op 30 augustus 2013 het nieuws van het overlijden van Seamus Heaney bekend werd. ‘Probably the best known poet in the world’ , schreef The Independent over de schrijver met de gave van verhalenverteller.

Om onszelf vrolijker te stemmen, keerden we terug naar het hart van de stad, waar vlakbij de Vredesbrug het iconische landmark van Derry - Londonderry pronkt, te weten de Guildhall. Deze trekpleister is een schitterend gebouw uit 1890, waar historie vanaf druipt. Hier ontmoetten de gekozen leden van de Derry en Strabane District Council elkaar. De grote hal - Main Hall - biedt gelegenheid om bijeenkomsten van sociale of politieke aard te houden, tot aan vierhonderd gasten toe. Hier was de thuisbasis van de ‘Saville Inquiry’, onderzoek naar gebeurtenissen van Bloody Sunday op 30 januari 1972 in Derry.

De originele Derry’s Guildhall stamt uit de 17e eeuw, maar ging in Victoriaanse tijden in vlammen op. Nieuwbouw startte in 1887 en was klaar in 1890 onder de oorspronkelijke naam ‘Victoria Hall’. In 1908 ontstond opnieuw verwoesting door brand, waarbij alleen de torenklok overleefde. Heropening na restauratie vond plaats in 1912. Tijdens de ‘Troubles’ was de Guildhall mikpunt van diverse terreuraanslagen, met in 1972 grote vernieling door twee bommen. Kosten voor herbouw beliepen rond twee miljoen euro, heropening was in 1977. In 2010 begon weer een miljoenen vergende restauratie. 

Wij liepen dan ook met grote bewondering naar prachtig glas-in-lood te kijken.

(wordt vervolgd)