Snorkelen rond kleurrijk Gili Air

7 oktober 2017 - Mataram, Indonesië

Onze eerste avond op Lombok houden we het rustig en gaan bijtijds slapen. Om tijdens ons korte verblijf iets van het eiland te zien, maken we onder leiding van gids André een dagtour in de richting van Kuta, waarbij we onderweg wat dorpjes aandoen met onder meer een pottenbakkerij. Aardewerk is het belangrijkste product van enkele dorpen. Volgens traditie gebruikt men hier geen pottenbakkersschijf, maar worden potten met de hand gevormd. Wij wandelen voorzichtig tussen de uitstalling van waterkaraffen, versierde borden en schotels, vazen en lampen door, op de voet gevolgd door een zich koest houdende verkoopster. Kooplust is niet onze sterkste eigenschap. Wat zouden we er ook mee moeten, als een aankoop al in de koffer past … 

Kuta is niet veel meer dan een verzameling huizen, hotels en pensions langs de kustweg, op ruim vijftig kilometer afstand van Mataram. Het is vooral in het hoogseizoen een goed alternatief als je de drukte van Senggigi en Gili-eilanden wilt ontlopen. Kuta heeft niets gemeen met zijn naamgenoot op Bali, hoewel hier in de buurt naast de aanleg van een vliegveld ook plannen voor de bouw van vijfsterrenhotels langs de kust op de tekentafel liggen. Bij een marktbezoek onderweg staart een drietal inwoners ons uitdagend aan. Wanneer ik met ‘Apa kabar’ op de proppen kom, reageert de brutaalste. “Where you from?”, daagt hij nieuwsgierig uit. Hij stelt zich voor als mister Burham, vriend van Herman Brood. “You know Sittard?”, vraagt hij naar de mij onbekende weg, die hij kennelijk wil afleggen. Wij moeten echter door om ons programma te vervolgen.

Wat we vanuit Lombok ook doen, is een uitstapje naar een van de ‘Bounty-eilanden’ in de buurt - Gili Air. Alle drie Gili-eilanden (tautologie, gili is in de taal van de Sasaks al eiland) liggen in een kristalheldere zee, door koraalriffen omringd. Lange tijd waren de eilanden onbewoond, maar enkele decennia geleden vestigen zeelieden en boeren uit Sulawesi zich hier. Zij beginnen kokosnotenplantages en leven van de visserij. Daarna komen de eerste bezoekers, op dagtochten vanaf het vasteland van Lombok.

Daarmee is Gili Air als tropisch paradijsje sterk in opkomst geraakt. Wij zijn er buiten het hoogseizoen en kunnen nog op ons gemak snorkelen en in een luie stoel van het strandleven genieten. Welkome afwisseling ter afsluiting van onze werkvakantie. Hier is geen gemotoriseerd verkeer, slechts fietsen en paardenkarren komen langs op het weggetje dat tussen vele restaurants en bars loopt. Hoewel het eiland klein genoeg is om te voet te verkennen, bewandel ik slechts een gedeelte om de kleurrijke uitstallingen en aankondigingen van party’s te verkennen. Erna neemt haar gemak ervan en blijft in een luie stoel aan de rand van het strand genieten. Onze hoofddoek dragende stagiaire Fira verkiest stilletjes - mijn taalgids ‘Hoe&Wat Indonesisch-Nederlands in de hand - een plaatsje in de schaduw van het terras. Bootjes varen in de smaragdgroene zee voorbij, snorkelaars schuiven traag langs in hun zoektocht naar regenboogkleuren van de gevinde onderwaterwereld.

Na Java, Bali en Lombok wacht ons een lange, langdurige thuisreis. Via het vliegveld van Mataram duiken we in een eerste, korte etappe naar de reusachtige luchthaven van Singapore. Niet minder dan tien uur wachttijd houden we ons hier onledig, voor we de volgende ochtend vroeg het vertrouwde Schiphol kunnen bereiken. 

“Zullen we de bus voor een nachtelijke stadstour nemen?”, vragen we elkaar af. Ik informeer naar de mogelijkheden. De eerstvolgende tour zonder paspoortvertoon, waarin we zonder uitstappen mee kunnen, vertrekt pas over een paar uur. Hij duurt zo’n tweeëneenhalf uur. Té riskant ten opzichte van ons tijdstip voor inchecken en boarden, zo oordelen we. We lopen wat, zitten wat, eten wat, drinken wat, terwijl de klok langzaam tikt.

Gebroken door opsluiting in het luchtruim boven Azië komen we de volgende ochtend gaar als boter op Europese bodem aan. Altijd fijn, al is het met lichte vertraging, gevolgd door zoektocht naar de vooraf gereserveerde taxi. Bij het verlaten van de aankomsthal via overvolle draaideuren staat ons gewenste vervoermiddel ergens bij de vertrekhal op ons te wachten. Altijd fijn, zeker na de grandioze ervaringen in de Orient, hoe vermoeiend ook, waar de taxi ongeacht het tijdstip steeds exact op tijd voorreed.

Komen we ooit nog een keer in de ‘Gordel van Smaragd’, in het ‘Rijk van Insulinde’? …

Foto’s

2 Reacties

  1. Marijke:
    7 oktober 2017
    Heb je (eind)blog van vandaag net voorgelezen aan Kees (in het ziekenhuis), wat via inleving in jullie Lombokse en terugreisavonturen een mooie (voor)lezenswaardige afleiding vormde, een gordels smaragdse afleiding!
  2. Reggy:
    9 oktober 2017
    Selamat datang luitjes.