In galop naar het internationale vliegveld van São Paulo

3 januari 2017 - Paraty, Brazilië

Onze taxichauffeur weet een mooie route om ons van Paraty naar luchthaven Guarulhos van São Paulo te brengen. Het zit erop, we gaan naar huis. Toevallig leidt het parcours door de bergen langs het geboortedorpje van onze chauffeur. De smalle bijna enkelbaans weg zit vol gaten en kuilen die hij behendig omzeilt, net als de tegemoetkomende auto's met Brazilianen voor hun vakantie op weg naar het strand van Paraty.
Opeens huppelen twee paarden voor ons aangezicht uit. "Die zijn van mij", roept onze bestuurder vertwijfeld. Hij stopt abrupt, holt achter zijn huisdieren aan en dwingt hen op hun hoeven terug te keren. Nukkig volgen zij de aanwijzingen op.
De chauffeur stapt in en keert zijn auto in vier, vijf slagen op het smalle wegdek, voorwielen op enkele centimeters van een niet door vangrail beschermde diepte. 'Hij kan wel rijden', vind ik, maar toch. "We halen ons vliegtuig toch wel op tijd, hè", probeer ik hem te manen.
De achtervolging wordt met geopende ramen voortgezet. De paardeneigenaar spoort zijn beesten continu aan, regelmatig claxonnerend om tegemoetkomend verkeer op de nakende viervoeters te attenderen. Bijna thuis staakt hij zijn drijfjacht en belt naar huis om voor opvang van het vee zorg te laten dragen.
Tevreden en gerustgesteld keert hij opnieuw in een smal bochtje. Het gaat hem opnieuw goed af. We maken een mooie rit, over de top van de berg is het wegdek in het nationale park splinternieuw aangelegd. Ruim op tijd worden we eerst in vertrekhal 3, bij navraag in een uur verder lopen gelegen vertrekhal 2 afgezet. We kunnen ongejaagd inchecken en boarden voor een lange nachtvlucht.
De chauffeur gaat op zoek naar zijn retourpassagiers. Zijn telefoon bevestigd de veilige terugkeer van zijn huisdieren. Zo maken we wat mee van het alledaagse bestaan in een eenvoudig dorp in de Braziliaanse bergen langs de kust.