(116) SAM69+, over dubbele domtoren in Keulen

11 april 2015 - Keulen, Duitsland

Zaterdag 11 april 2015

Hillije Kölle

Met de trein midden in Keulen aankomen en naast de Dom uitstappen. Veertig jaar geleden reis ik er voor mijn werk heen. Ik proef een week lang van Ford-Kölns opleidingsmethoden onder leiding van Herr Doctor Sproho. Mij staat de probleemanalyse van Kepner Tregoe nog bij, die ik mee mocht nemen. De opgedane ervaringen monden uit in een lijvig verslag. Nu weet ik nauwelijks meer iets van mijn poging om de rationele werkwijze (problem solving and decision making) in de opleidingen van mijn werkgever (detailhandel) te implementeren.

Eau-de-cologne-stad Keulen maakt indruk. Mijn hotel aan de voet van de Dom ligt om de hoek van winkelstraat Hohe Strasse, waar ik  mij buiten werktijd opperbest vermaak. Wellicht is hier een kiem gelegd om tot ‘Weltenbummler’ uit te groeien. Op de baas’ kosten boemelend genieten tijdens een werkweek.

‘Viel zu spät begreifen viele

die versäumten Lebensziele,

Freunde, Schönheit der Natur,

Gesundheit, Reisen und Kultur

Darum, Mensch, sei zeitig weise:

Höchste Zeit ist ‘s, reise, reise!’

Reislustig als Erna en ik zijn, besluiten wij deze zomer enkele dagen in Keulen door te brengen. Neurenberg binnenkort als voorproef, maar Erna heeft al langer de wens om de ‘heilige’ stad aan de Rijn ook te leren kennen. Wie ben ik om tegen te spreken, waarom zullen we wachten. ‘Köln ist toll’ leidt ons als leuze naar de Domstad, waar twee torens van een kathedraal het wereldwijde herkenningsteken zijn.

Hotel geboekt, treinkaartje via NS Internationaal moet nog. We zien ons al met grote snelheid per ICE-trein de Dom binnen rijden. Bijna ten minste, want je ziet die reus vanuit de trein pal op je af komen. Net op tijd maakt het spoor een bocht. Dát herinner ik me nog van de reis die vanuit Amsterdam ongeveer 2 ½ uur duurt. Natuurlijk steken we ons hoofd om de hoek van het interieur van die majestueuze gotische kathedraal. Anders kun je thuis niet navertellen dat je het in Keulen hebt horen donderen.

Het grootse kerkgebouw is een wonder. De bouw, gestart in 1248, duurt ruim zeshonderd jaar. De kathedraal overleeft tijdens de Tweede Wereldoorlog niet minder dan veertien luchtaanvallen met zware bommen. Keulen is totaal verwoest, de kerk beschadigd, maar de torens staan fier overeind, 144 meter hoog, 509 treden. Gaan we die beklimmen voor het uitzicht? De vraag stellen is hem beantwoorden.

Nog zo’n Keuls fenomeen is het pand aan de Glockengasse, waar het beroemde ‘Water van Keulen’ (Eau de cologne 4711) is geboren. Familie Mühlens start rond 1794 de productie van het fameuze parfum. Het adres is nu winkel en museum, voor de deur staat een geparfumeerde fontein.

Wij beraden ons nog over de keuzes die we als cultuurliefhebbers verder gaan maken. Een paar honderd katholieke en evangelische kerken, plus een dozijn romaanse zijn een beetje veel van het goede. Daar staat misschien een verleidelijk bezoek aan het chocolademuseum, een ‘schip van glas’ aan de Rijn, tegenover. Drieduizend jaar chocoladehistorie, laten we dat aan ons voorbijgaan? Dat wordt een zware beproeving.

 

2 Reacties

  1. Marijke:
    11 april 2015
    Op het beklimmen van 509 treden na stimuleert jouw bovenstaand blogverslag ons om ---na gisteren teruggekeerd te zijn uit de Eifel---als de wiedeweerga de autoneus richting Keulen te draaien. Of, net als jullie de trein in te stappen...wie weet!
  2. Peter:
    11 april 2015
    Doen! Trendy treintravelen, niet tredentrippelen, da's tricky en tenenkrommend. Die titanentrip naar de torentop trotseren wij ook, je moet ook nog terug. En misschien toiletteren. Alhoewel ... tartende testbaan ter wille van titelverhaal?
    (Tobbedansen biedt geen troost).