(128) SAM69+, over mondain Montevideo

Donderdag 23 april 2015

Peso of pinpas

Mijn oude jeugdvriend B. is idolaat van Azië. Zijn zus woont in Japan, zijn zoon op de Filippijnen. Mij trekt dat continent minder. Toch word ik enthousiast bij een vakantieverhaal over Vietnam. ‘Hindernistocht per trein door fabelachtig land met primitieve kenmerken. Neem toiletten in de trein. Je moet heus wel een keertje …’. Al zijn steden als Manilla, Madras, of een land als Mongolië een bezoek waard, ik hoef niet zo nodig. Ik zei al eerder: je kunt niet alles bereizen, je moet keuzes maken.

Lang geleden was ik in Mexico. In Mexico-City begon mijn eerste intercontinentale reis. In de richting van Zuid-Amerika, naar het Maya-stueuze schiereiland Yucatan, naar overblijfselen van Inca’s en Maya’s. Magistrale ervaring, die ik zuidelijker vervolg zou willen geven. In mijn dromen wil ik via Canada vanuit Alaska naar Vuurland fietsen. Als trapwiekende ‘Adelaar’ avonturieren over rotshoogten als ‘Rockies’ en ‘Andes’. Fantastische fantasieën.

Zuid-Amerika eerder dan Azië, eerder Z. dan A. op mijn wensenalfabet. Ik lees een artikel over Montevideo, hoofdstad van Uruguay, het land dat eens twee keer wereldkampioen voetballen is geworden, het land ook waar bijtertjes als Suarez vandaan komen. Ik bijt mij in de tekst vast en neig al lezende naar promotie van deze bestemming op mijn wereldranglijst.

‘Inwoners van Montevideo genieten van de hoogste levensstandaard van Zuid-Amerika. Dankzij haar Europese karakter, de vele stranden en het rijke culturele leven is de hoofdstad van Uruguay ook bij toeristen populair’.

Ook bij toeristen, nu ook bij mij. Ik besef dat ik mijn fiets mijn fiets kan laten en verwacht hier in ieder geval hygiënischer verantwoord in de trein te kunnen stappen. Niet direct naar het strand, wel op zoek naar de mij onbekende cultuur. In het afgelopen decennium is Uruguay in een razendsnel tempo veranderd. Wat je er niet zo snel verwacht: abortus is legaal, homohuwelijk ingevoerd, de overheid kweekt wiet. Het progressieve karakter van de stad Montevideo schijnt niet nieuw te zijn. De Montevideaan heeft niettemin nooit haast, zelfs op werkdagen slenteren de inwoners op hun gemak door hoofdstraat Avenida 18 de Julio. Pas in het weekeinde versnelt de pas. Oudere inwoners dansen op Plaza Fabini op klanken van de tango hun vrije tijd door.

Montevideo ligt aan de monding van de breedste rivier ter wereld, Río de la Plata. De eindeloze rambla (boulevard) leidt zonaanbidders, hardlopers en verliefde stelletjes van strand tot strand. Gaat de zon onder, komt de naastgelegen wijk Parque Rodó met de beste restaurants en barretjes tot leven. Het prijskaartje ligt bijna op Nederlands niveau, dus … Je kunt vrijwel overal met pinpas betalen – uitzonderlijk. Veel cash op zak is daarom niet nodig. Bijkomend voordeel: in de horeca ben je met pinnen géén BTW verschuldigd!

Als ik ooit ga, bezoek ik zeker de oudste kroeg van de stad. Café Brasilero uit 1877, stamkroeg van de populaire schrijver Eduardo Galeano. Ook sla ik beslist Puro Verso -  mooiste boekwinkel - niet over. Al was het maar om Zuid-Amerikaanse boekenleggers te veroveren …