(130) SAM69+, over 21 bochten in de weg omhoog

25 april 2015 - Haarlem, Nederland

Zaterdag 25  april 2015

Waterbak, duiven en winnen

Vrijdagmiddag 24 april 2015. In de Week van het Sportboek (winnaar: ‘Kieft’) trein ik naar Haarlem. Ik ga naar Gedempte Oude Gracht 27, waar H. de Vries Boeken een pracht van een boekwinkel heeft. Ruim op tijd zie ik eerder op dezelfde gedempte gracht de eerste de beste concurrent: Atheneum Boekwinkel. Twee handhavers van goede boeken in de markt zetten, zitten pal op elkaars lip. Ik stap De Vries binnen voor de feestelijke presentatie van ‘De weg omhoog’, tweede boek van Martin Bons (1963) na zijn veelgeprezen debuut ‘De kunst van het dalen’ (2013). Bons is journalist en wielerfanaat. Hij heeft de ‘Nederlands’-Franse berg Alpe d’Huez zestig keer beklommen, nog nooit onder het uur (snelste tijd: 1 uur, 12 sec.). Rond klokke vier loopt de boekwinkel behoorlijk vol. Minstens een vijftigtal liefhebbers wil Bons’ feestje inkleuren.

Ik beleef een onderhoudende, geanimeerde namiddag met live-muziek (twee op gitaar, één op wasbord) en sfeer- en succesvolle videobeelden. Niet alleen Alpe d’Huez-coryfeeën Rooks en Winnen stelen de show, ook VVD-fractievoorzitter Halbe Zijlstra blijkt aardig te kunnen fietsen. Dat mastodont/lobbes Mart Smeets (1947) op zijn fiets is gekomen, moet hij natuurlijk nadrukkelijk laten weten. Ik mag de vette, kaalkruinige seigneur niet. Hoewel net zo groot als ik, pas ik zeker twee keer in zijn postuur. Smeets schept graag op, vergeet te melden dat hij om de hoek woont.

Geef mij Steven Rooks (1960). Breekt als wielrenner in 1983 door in Luik-Bastenaken-Luik en behaalt in 1988 etappewinst op Alpe d’Huez. Peter Winnen (1957) oogt als oud manneke, kop kleiner dan ik, niet echt moeders mooiste. De Limburgse onderwijzer debuteert in 1981 in de Tour en schrijft meteen de etappe naar Alpe d’Huez op zijn naam. De prestatie herhaalt hij in 1983. Nadien schrijft hij boeken, waaronder ‘Van Santander naar Santander’ (2000).

Dat Halbe Zijlstra (1969) actief wielrent, wist ik niet. Ook hij beklimt Alpe d’Huez, net iets sneller dan schrijver Bons: wél binnen het uur (59 min., 48 sec.). De twee hebben meer gemeen, zoals een verleden als duivenmelker. Bons komt uit een rood nest, anders dan Zijlstra, die over ‘kramp in zijn rechterbeen’ verhaalt. Bij het wielrennen dan. Voor het publiek zit hij deze middag na een zware week (bed, bad en brood) uiterst rechts op het podium. Vader Bons, die de VVD verafschuwt, luistert vooraan in het midden toe.

Renners en sportcommentator werpen elkaar het woordballetje toe over de mythe Alpe d’Huez. Ze boeien zeker, dat geldt ook voor de muzikale intermezzo’s. Tot besluit spreekt bescheiden Martin Bons zijn gehoor toe. Op zijn vijftiende is hij door schoolkameraden voor ‘ongecompliceerd’ uitgemaakt. Wat dat woord betekende, wist hij niet. Nu wel. Zijlstra noemt het een compliment en neemt het eerste exemplaar van ‘De weg omhoog’ uit handen van ‘rooie’ Martin in ontvangst.

Zijn tweede boek is verschenen. Martin Bons rust niet voor hij één keer in zijn leven de weg omhoog naar Alpe d’Huez binnen het uur heeft afgelegd. Vastberaden, zonder omwegen, ongecompliceerd. Geslaagde middag!

 

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

1 Reactie

  1. Marijke:
    25 april 2015
    Zou dan de beklimming van de Alpe d'Huez de ware brug kunnen slaan tussen VVD-haters en VVD-beminners? Zou gezamenlijke wielrenliefhebberij een beter akkoord hebben opgeleverd inzake bed-bad-brood? Bons versus Zijlstra wijzigt zich in Martin&Halbe, leve de beklimming van Alpe d'Huez! En leve boekwinkel H. de Vries!