(14) SAM68/69, over ‘We mogen steeds minder’

Dinsdag 30 december 2014

Verboden vuurwerk en toegestane huisdieren

Het centrum van Hilversum mag morgenavond op zijn grondvesten trillen. De rechter knalde een verbod op het ontsteken van vuurwerk af. Een Hilversummer aan de stamtafel van zijn kroeg is dik tevreden. “Ik heb twee Stalin Orgels gekocht. Als je die aansteekt, heb je gillende keukenmeiden die achter elkaar blijven doorknallen. Zij maken enorme herrie, geweldig”.

De man kijkt mij – toevallige passant - aan en ziet mijn vraagtekens. “Ik ben blij met die rechter”, onderbouwt hij zijn rotjesverhaal. “In Nederland mogen we steeds minder en moeten we steeds meer. Ik mag hier niet eens roken. Als ik op mijn fiets naar huis wil, moet ik een helm op mijn kop”.

De  vraagtekens in mijn ogen groeien. De wijsneus neemt een slok en vervolgt zijn verhaal.

“Was de rechter er niet geweest, zat ik nu in Suriname. Daar weten ze pas echt wat vuurwerk is. In alle hoeken van Paramaribo is het dagen achtereen een onophoudelijke rotherrie. Chinese knallers gaan gemakkelijk langer dan een half uur als een idioot tekeer”.

De discussie over zin en onzin ga ik niet aan. Vuurwerk vind ik net zo zinloos als een verbod erop. Laat ze lekker knallen en begeef je er niet  tussen. Dan loop je ook geen gevaar. Wel je ramen en brievenbus sluiten. “Ik ben nooit in Suriname geweest”, probeer ik af te leiden.

Er schuift nog een kroegtijger aan. Hij is fervent dierenliefhebber. “Vuurwerk. Daar baal ik als een stekker van. Waar laat ik m’n beesten in hemelsnaam?”.

Ik kijk hem aan. “Ik koop geen vuurwerk en ik heb geen huisdieren. Da’s de beste oplossing”. Het blijkt olie op een aanwakkerend vuurtje.

“Nou. Ik heb maar twee trouwe viervoeters en die heb ik al jaren”.

“Dan hou je ze rond de jaarwisseling toch binnen”.

De vuurwerkfanaat mengt zich in ons gesprek. “Weet u waar die gek het over heeft?”.

“Hoe zou ik dat moeten weten? Ik ben hier toevallig om even een drankje te drinken. Ik ken verder niemand”.

“Da’s maar goed ook. Het wordt steeds gekker in dit land. Deze meneer hier houdt twee kamelen aan huis. Hoort u wat ik zeg? Kamélen. Dat is toch niet normaal meer. Ze zijn al jaren bezig om een lijst van toegestane dieren op te stellen. Honden, katten, konijnen, kippen, oké. Weet u waar ze op het ministerie nog over moeten besluiten? Ik weet ze niet allemaal, maar de kans bestaat dat we elanden, vossen, bruine beren, zebra’s, hyena’s en gordeldieren in huis mogen hebben. Ik krijg daar nu al de kriebels van. Als ze dat toestaan breekt mijn klomp. Ik zeg u dit, meneer: in Nederland mogen we steeds meer. Het moet echt niet gekker worden”.

De dierenvriend spuwt zijn ongezouten gal over zijn maat. “Weet je waar ze een verbodslijst voor moeten maken? Voor jouw Stalin Orgels! Alleen de naam al. En voor die Chinese knallers van je”.

De ‘positieflijst huisdieren’ gaat op 1 februari 2015 van kracht. Ik ben benieuwd.