(173) SAM69+, over voetbaljongens en voetbalmeisjes

Zondag 7 juni 2015

Brood met bieten

Ruim een halve eeuw geleden reis ik met adspiranten van ons ‘dream team’ naar Kopenhagen. Onze buitenlandse trip als jeugdige voetballertjes van veertien, vijftien jaar brengt ons naar voorstadje Gentofte. Wij zijn, meest in tweetallen, bij onze opponentjes thuis ondergebracht. Ik herinner mij rode bietjes op brood bij het ontbijt, aangevuld met een flesje prikkelende cola. In die tijd doet de tegenpartij er al alles aan om de sterker geachte bezoekertjes volledig uit hun goede doen te halen. Het mag de jeugd van Gentofte niet baten, de Hollandse snotneuzen winnen op hun sloffen. Zij imiteren eigen nationale rolmodellen als Abe Lenstra, Faas Wilkes en Keesje Rijvers – ‘gouden binnentrio’ -, en laten evenmin na wereldkampioenen Pele, Didi, Garrincha en Vava – toppers van blauwgele Braziliaanse kanaries - als voorbeelden na te doen.

Is voetbal hoofdthema in het snoepreisje, aandacht voor de andere sekse doet daar niet voor onder. De Deense hoofdstad blijkt stukken progressiever dan onze dorpse thuisbasis. In de winkelstraat van het stadscentrum staan tot onze vreugdevolle verbazing talrijke automaten met sexfoto’s en condooms opgesteld. De ene medespeler toont dat hij net wat meer zakgeld heeft gespaard (of meegekregen van pa en moe) dan de andere. Volgens mij is Jappie B. een van de grote gangmakers. Hij staat niet altijd opgesteld in ons team, is vaak wisselspeler, maar als het op de ‘meiden’ aankomt, vertolkt hij een hoofdrol en hangen wij erbij en eromheen. Op latere leeftijd verneem ik dat Jappie naar Canada is geëmigreerd.

Uitgerekend Canada, het land waar nu – in juni 2015 - het WK vrouwenvoetbal plaatsvindt. Nederland neemt met zijn voetbalvrouwen voor het eerst aan het wereldkampioenschap deel, in haar poule startend tegen Nieuw Zeeland, daarna China en Canada ontmoetend. Zal Jappie bij leven en welzijn daarachter zitten? Op zijn ouwe dag achter volwassen speelsters? Het zal zo maar kunnen, overpeins ik. Ik zou hem graag nog eens ontmoeten om gezellig oude koeien uit onze jeugdbelevenissensloot op te vissen.

In ‘onze tijd’ voetballen meisjes nog niet in clubverband. Nu zie ik er in de krant een paar op de foto, 13 en 15 jaar jong, borst(en) in oranje en rode shirt pront vooruit. “Bal afpakken en erlangs gaan, dat vind ik leuk”, zegt de een. “Ik wil graag in het Nederlands elftal komen”, de ander. De KNVB doet er alles aan om die jonge meiden trots te laten zijn dat zij voetballen. De bond stuurt ‘Oranjedroompakketten’ naar amateurverenigingen om een eigen slaapfeest rond de WK-wedstrijden van Oranje, die ’s nachts op tv worden uitgezonden, te organiseren. Veel van de jeugdige speelstertjes gaan in een oranje pyjama naar hun clubhuis om de ‘Oranje Leeuwinnen’ te zien. Zij doen eerst spelletjes, gaan vervolgens een paar uurtjes slapen en vanaf drie uur kijken ze naar de wedstrijd van hun heldinnen. ’s Ochtends hebben ze dan nog met z’n allen een ontbijt.

Als tieners maken Jappie noch ik dit soort slaapfeestpakketten mee. Eerst spelletjes, even slapen, rode bietjes bij ontbijt: dat is echt feest!