(19) SAM69, over ‘heimwee naar de verte’

4 januari 2015 - Kaapstad, Zuid-Afrika

Zondag 4 januari 2015

De begeerte om te reizen

‘EN WAT WORDT UW REIS IN 2015?’ De folder met uitnodiging voor de Vakantiebeurs schreeuwt vanaf de deurmat. De geliefdste reizen lachen mij toe. Gaat u mee op zoek naar de Grote Vijf? Om het alledaagse leven van een frisse look te voorzien, willen we vaak even weg, ertussenuit, ervandoor. Dat heb ik ook, zomaar weg, het maakt niet uit waarheen. De Franse voorbijganger Guy de Maupassant noemt dat l’envie de s’en aller (zin om weg te gaan) of la nostalgie du lointain (heimwee naar de verte). Mijn probleem is telkens de juiste keuze te maken. Waarheen, waarvoor? Ik vraag me dat af zonder de woorden als liedtekst in mijn hoofd te koesteren. Zo somber is het niet met me gesteld.

Zijn de Big Five een aantrekkelijk idee? Olifant, neushoorn, luipaard, leeuw en buffel. Zij komen in onze dromen voor. Op safari door Kruger National Park lijkt ons een grootse uitdaging. Ook het Addo Elephant National Park, waar naast de vijf grote jongens ook walvissen en witte haaien zijn te spotten, trekt aan onze avontuurlijke drijfveren.

Bij een bezoek aan Zuid-Afrika kun je natuurlijk ook gewoon in het ‘Europese’ deel van het land blijven. Zo’n vierhonderd jaar geleden begon in Kaapstad en omgeving de blanke kolonisatie. Hier staan de oudste Europese gebouwen van het meest ontwikkelde land op het zwarte continent. Midden in de miljoenenmetropool aan zee begint het Table Mountain National Park met zijn beroemde Tafelberg.

Mijn ‘heimwee naar verre bestemmingen’ duikt in de geschiedenis. Zo ontdek ik dat de eerste Kaapbewoners de Tafelberg Hoerikwaggo (‘Berg in de zee’) noemen. Van een afstand bezien lijkt de berg zich namelijk uit het water te verheffen. Nog mooier vind ik de naam Hoerikwaggo voor een fantastische vijfdaagse wandeling tussen Kaap de Goede Hoop en de Tafelberg. Ik ben al enige tijd aan de wandel, dus een vijfdaagse trail met vier overnachtingen spreekt mij wel aan. Hoewel, van Cape Point naar Kaapstad is 73 km, geen leeuwen-, laat staan luipaardenpis. Buffelen, dat is het.

Het fascinerende aan de Hoerikwaggo Trail is dat je door een absolute wildernis loopt en steeds weer de metropool Kaapstad ziet en hoort. Als ik Erna vertel dat je onderweg niet alleen antilopes en bavianen kunt tegenkomen, maar ook de Kaapse cobra en de pofadder op je pad kunt treffen, kijkt zij me aan. We hebben net een uurtje door ons NH-duingebied gewandeld, waar de kleine vijf toeven: fazant, konijn, vos, sperwer en Boy de Wolf. De eerste vier zie je bijna nooit, de laatste ook niet. Als Boy zich als boswachter vertoont, vraagt hij soms om je duinkaart.

“Wacht nog maar even met een ticket voor die voettocht naar de Tafelberg”, zegt Erna. Gemiddeld vijftien kilometer per dag te voet vijf dagen achtereen in den vreemde wil zij eerst nog even goed tot haar laten doordringen. Daar breng ik wel begrip voor op. ‘Waarheen, waarvoor?’, het blijft een prangende vraag.