(207) SAM69+, over landhuizen en droomkastelen

11 juli 2015 - Nijkerk, Nederland

Zaterdag 11 juli 2015

Wandelen of fietsen

Ik heb jaren in ’t Gooi gewoond, maar in Nijkerk kwam ik nooit. Het stadje met ruim veertigduizend inwoners, gelegen tussen bosrijke Veluwe en waterrijke IJsselmeerpolders, biedt veel perspectief om te wandelen of te fietsen. Dat bespeur ik na een afspraak met fietsvriendin E., die mooie routes weet uit te stippelen. In de omgeving met weidse polders en kleinschalig bos- en heidegebied kom je een afwisselend hoevelandschap tegen.

Wij starten in Nijkerks centrum met een cappuccino aan de voet van - zoals trotse borden melden - de mooiste kerktoren van Nederland. Na de luide aankondiging van het middaguur zien we van afstand dat hij inderdaad mooi is. Dat geldt voor het gehele ommeland van Nijkerk, waar de bebouwing bijna ongemerkt in overgaat. E. laat mij de Arkemheenpolder ontmoeten.

Ik keer in Nijkerk terug voor een andere ‘ontmoeting’. Over een klinkerweg fiets ik langs buitenplaats ‘Berencamp’, een landgoed met monumenten als een duiventoren, tolhuisje en boerderij. Even verder ligt nog een landgoed, gedomineerd door een witgepleisterd, kitscherig gebouw met semi-middeleeuwse kasteeltorens. Het is landhuis ‘De Salentein’, op de plek waar oorspronkelijk een boerenhofstede uit de 16e eeuw stond. Het hoofdkantoor van de mij bekende Volkswagenimporteur Pon was hier ooit gevestigd. Nu is het een luxe restaurant en zalencentrum, niet iets om voor een kopje koffie binnen te vallen.

Het landschap hier is in eeuwen nauwelijks veranderd. Smalle, bochtige weggetjes, onregelmatig gevormde weilanden en akkers, en her en der verspreide boerenhoeves vormen de kenmerken. Met de beboste buitenplaatsen en landgoederen van adellijke families is het een aangename, kleinschalige en gevarieerde omgeving. De ligging bepaalt het karakter. Achter mij beboste heuvels van Veluwe en Gelderse Vallei, voor mij vlak polderlandschap van Flevoland.

Nijkerk is ooit door de oprukkende Zuiderzee bedreigd, maar ligt al lang niet meer aan het water. Wel hangen hier verre kustlijnen en oneindige horizonten in de lucht, al trekt langs de einder het autoverkeer over snelweg A28 in processie voorbij. Een bakstenen landhuis weerspiegelt zich in stilstaand donker water. ‘Oldenaller’, in de 17e eeuw gebouwd door Jacob van Campen, bouwmeester van het Paleis op de Dam in Amsterdam. Het landgoed rondom, met een kolonie blauwe reigers en diverse pachtboerderijen, is halverwege de 19e eeuw door landschapsarchitect Zocher aangelegd. Huis en directe omgeving zijn niet toegankelijk voor publiek, het landgoed staat open voor wandelaars.

Ik besluit mijn fiets te laten voor wat hij is en het domein te voet te verkennen. Ik passeer een beekje en volg een slingerweggetje door een bos. Mijn pad verandert in een zandweg, die op zijn beurt in klinkerweg overgaat tot die asfaltweg wordt. Ik zie zwarte lammeren in een wei bij een boerderij, vanwaar vrolijk gezang klinkt. Vogels fluiten in de maat mee. Hoeven, huisjes en houtwallen, beekjes, bossen en weiden. Ik heb het nooit willen weten, maar wandelen is bijna net zo mooi als fietsen. Soms droom ik er wel eens van op zo’n landgoed te wonen. Tot ik bedenk hoeveel (onderhouds)werk dit met zich meebrengt.

 

1 Reactie

  1. Marijke:
    11 juli 2015
    Je bent een geweldige pleiter ---hetzij onbewust, hetzij bewust---voor het houden van vakantie in eigen land, dat via een kijkje door jouw ogen tot in detail alleszins bezienswaardig tevoorschijn wordt getoverd. Nijkerk en omgeving, ook weer zo'n door mij ongekend te befietsen en te bekuieren oord. September dunkt me een mooie maand voor een senior-campervakantietje in eigen land. Mits natuurlijk storm- en regenvlagen zich redelijk koest houden. Doen ze dat niet, dan zijn verdronken Hollandse oorden wat minder aantrekkelijk, ook Nijkerk:-)