(228) SAM69+, over nieuwe LAF-impressies

Zaterdag 1 augustus 2015

Schilders en schrijvers, geen schorem

Met mooi weer wil ik mijn LAF-behoefte zo origineel mogelijk invullen. LAF betekent Lange Afstand Fietsen, een bezigheid die ik zonder elektrische aan- en zonder enige overdrijving met plezier beoefen. Van huis uit, tochtjes van rond honderd kilometer per dag. Racerenners en ultrahollers halen hun neus ervoor op, ik behoor tot geen van die twee soorten. Als mooi-weer-fietser wil ik de omgeving in mij opnemen. Op de fiets zie je meer dan voortijlend per auto.

Oorspronkelijke bestemmingen? Westwaarts stuit ik op de zee, die met zon langs zijn randen veelal overbevolkt is. Routes in noordelijke, zuidelijke of oostelijke richting heb ik al regelmatig gekoerst. Van Callantsoog en Zandvoort aan genoemde grijze plas tot aan Hoorn, Enkhuizen, Monnicken- of Volendam aan de voormalige Zuiderzee. Even een harinkje aan de dijk van het vissersdorp halen, om vervolgens met verse energie tegen de wind in huiswaarts te keren. Ommetje Amsterdam over zijn Dam of door oud-Zuid langs mijn roots bij het Olympisch Stadion heb ik ook al enkele keren getrapt.

Hoe grappig is het idee om mij bekende blogvolgers tijdens hun weekje op een camping in Sint Maartensvlotbrug te verrassen. Sint Maartenszee is een beetje bekend terrein, waar familie in het verleden op de camping aldaar de vakantie doorbracht. Een vlotbrug heb ik zien liggen, maar nooit overgestoken. Op weg naar mijn gekozen doel - campingnaam niet wetend - komt dat er niet meteen van. Ik kies zonder wegenkaart, laat staan ‘fietsTomTom’, voor vertrouwde paden. Egmond, Bergen, Schoorl - tezamen BES-gemeente Bergen vormend - weet ik op mijn schakelduimpje te vinden. Bovendien ruik ik van verre de nieuwe haring van het antieke haringkarretje in het centrum van het kunstenaarsdorp dat vele bezoekers trekt.

Egmond is een kleine veertig jaar de samenvoeging van Egmond aan Zee en Egmond-Binnen, sinds 1 januari 2001 met de gemeenten Bergen en Schoorl samengesmolten. Bergen is het kunstenaarsdorp dat sinds ongeveer 1900 veel schilders, schrijvers en architecten aantrekt. Als altijd bewonder ik, alert op dromende tegenliggers, het door majestueus buigende bomen beschaduwde fietspad langs de Eeuwighenlaan, waar ik niet de indruk heb dat de crisis er ooit toeslaat. Nieuwe krachten opgevist rijd ik met veel plezier door naar het nog mooiere (vind ik) Schoorl, dat in de 10e eeuw Scoronlo, in 1094 Scorla, in 1390 Scorle en in 1639 Schoorel heet. Welke naam zal ik hanteren? ‘Schorem’ huist er - vermoedelijk - niet. Hervormde Kerk uit de 17e eeuw, voormalig raadhuis uit 1601 en korenmolen Kijkduin trekken mijn aandacht. Ik ben te laat (en te oud) voor de meidenmarkt op het Klimduin, dorpsfeest op tweede Pinksterdag. Via Warmenhuizens ‘bolletjescafe’ fiets ik vlotjes Sint Maarten, diens brug en zijn vlotbrug binnen. Camping ’t Ruige Veld is in de rurale omgeving snel gevonden, mijn blogvolgers heten mij - verrast - welkom.

Naar huis via de duinen achter het mooie Noordzeestrand eindigt exact in tachtig kilometer op mijn teller. Op een mooie laatste julivrijdag heb ik weer de nodige nieuwe LAF-indrukken opgedaan.