(237) SAM69+, over hutwandelen op Tasmania

Maandag 10 augustus 2015

Modderbad of goudkoorts

Meer dan een eeuw geleden spreekt een Oostenrijker woorden met een belofte. Gustav Weindorfer emigreert met zijn vrouw Kate naar Australië en vestigt zich op Tasmanie. Bovenop Cradle Mountain spreidt hij zijn armen om het adembenemende uitzicht over een panorama te vatten. “Hier moet voor eeuwig een Nationaal Park voor de mens zijn. Dit is magnifiek. Dat moet de mensheid te weten komen om ervan te kunnen genieten”.

In 1922 wordt 64.000 hectare land tot Australië's grootste natuurreservaat uitgeroepen: Cradle Mountain-Lake St. Clair Scenic Reserve. De beroemde ‘Overland Track’ komt in 1935 tot stand. De wandeltocht van 83 kilometer loopt van Cradle Valley naar Cynthia Bay. Wij hebben de entree naar die fraaie natuur bezocht. Ons reisplan hield niet in om de ‘walking track’ langs trekkershutten compleet af te leggen. Daartoe waren we niet uitgerust, helaas. Het zou geweldig zijn om dit ooit nog eens te doen.

De ‘Overland Track’ is de beroemdste bushwalking trail van het land. Hij trekt wandelaars uit Australië en de hele wereld. Van Cradle Valley in het noorden trekt het spoor naar Cynthia Bay in het zuiden kilometers wandelpad door een spectaculair landschap met bergen, gletsjers, meren, bossen en grasvlakten tussen de hoogste bergpieken van Tasmania.

Vanaf Marions Lookout aan het begin van het pad heeft de wandelaar onmiddellijk zicht op Lake Dove en Cradle Mountain, de berg die meestal in wolken en mist is gehuld. Om de hele route af te leggen zijn een dag of zes nodig. Voor overnachting staan er voldoende hutten, die schuilplaats met bescheiden comfort bieden. De oudste is Old Pelion Hut, die in 1895 door de Pelion Mine Company is neergezet. Hij staat op de Pelion-vlakte met aan noordzijde Mount Oakleigh, aan zuidzijde Mount Ossa en niet te vergeten Pelion West en Pelion Oost. De meesten maken liever gebruik van New Pelion Hut, want daarin is wat meer luxe aanwezig, onder meer om een heerlijk potje eten te koken.

Du Cane Hut, gebouwd door Paddy Hartnett, is oorspronkelijk gedoopt als ‘Windsor Castle’ en nadien gerestaureerd door haar kleinzoon. Er zijn planken (duckboards) neergelegd om het oversteken van de modderige vlakten en moerassen enigszins te vergemakkelijken. Je moet er ook oppassen om niet per ongeluk op de bladen van planten te stappen alsof het loopkussens zijn. De natuur hier is goud waard, die planten zijn zeer fragiel en hebben tientallen jaren nodig om uit te groeien. Een oude kopermijn strekt zich dertig meter diep een heuvel in, aan de oevers van Douglas Creek, waar het ‘fool’s gold’ voor het oprapen ligt. De mogelijkheid bestaat om allerlei zijpaden te bewandelen, je kunt op sommige plaatsen zelfs bagage achterlaten. 

Het eind van de Track gaat door eucalyptusbossen naar Narcissus Bay. Van hier is de keuze doorwandelen of met een catamaran over Lake St. Clair naar eindpunt Cynthia Bay, waar het bezoekerscentrum uit 1995 wandelaars welkom heet. Dat weten wij uit eigen ervaring van ons eendaagse bezoek aldaar. Wie weet, ooit nog eens …