(25) SAM69, over dynamiek langs de kust

10 januari 2015 - Egmond Aan Zee, Nederland

Zaterdag 10 januari 2015

Hardlooptelefoonhoes(t)je in Egmond aan Zee

Dynamiek domineert dit weekeinde Noord-Hollands duinlandschap. Waar vliegtuigen op Schiphol met een ferme zuidwester worstelen en politie de achterzijde van het Centraal Station in Amsterdam vanwege diezelfde harde storm afsluit, maakt badplaats Egmond aan Zee zich op om ook stormachtig op zijn kop te staan. Op de tweede zondag van januari trekken jaarlijks duizenden hardlopers naar de Halve Marathon van Le Champion, dé winterklassieker om van te water- én klappertanden. Zanderig strand, glooiende duinen en altijd wisselende elementen maken het de atleten nooit gemakkelijk om op de boulevard te arriveren. Ik kan er tot drie keer toe over meepraten. Op mijn zestigste – laatste keer - nam ik deel aan de 35-ste editie, toen de start door hoogwater moest worden uitgesteld.

De organisatie houdt deze 43-ste keer een waarschuwende vinger omhoog. Voor de veiligheid van de deelnemers hangt men geen spandoeken op, staan er geen opblaasbare bogen, worden minder dranghekken geplaatst en ontbreekt de start- en finishstellage. Sfeer en entourage komen op het tweede plan, heroïek en dynamiek blijven de boventoon voeren. Al waaien de winden met volle kracht om de duintoppen, de wandelende zandhopen blijven hun helm stoer dragen. Daar is de helm immers voor, vraag het historische strijders. In het te verwachten ruige weer zullen de temperaturen naar verwachting niet onder nul duiken, maar kunnen zij ijskoud aanvoelen. Warme kleding in meerdere lagen is onontbeerlijk, bij voorkeur regenwaterafstotend en ventilerend ademend.

Egmonds Halve Marathon van 2010 is de enige in alle jaren die door extreem weer niet  doorging. Voor zeventienduizend deelnemers aan de start van morgen is daarvan geen sprake. Langs een onstuimig zilte zee om te zoenen zullen zij heroïsch met de krachtige wind in gevecht gaan, wind die minimaal met kracht zeven voor enorme dynamiek gaat zorgen.

Ik kan er nog een nachtje over slapen om te bezien of ik langs start, strand of duinen van mijn belangstelling ga getuigen. Meehollen is er zeker niet meer bij, passief in kou en regen vertoeven spreekt me ook niet echt aan. Waar ik wel benieuwd naar ben, is het aantal smartphones onder lopers. Het verslavende gebruik – ik doe niet mee – lijkt nergens te stuiten. Hoe gaan lopers daar mee om? De telefoon in een hoesje met klittenband om de arm snoeren, dopjes in de oren en gáán? Niet echt handig, lijkt mij. Ze kunnen van je arm afzakken, je kunt ze door het plastic heen niet lekker bedienen en misschien is het net te zwaar aan je arm, die het hollen juist moet ondersteunen. ‘Hardlooptelefoonhoesje’ kan misschien wel het woord van 2015 worden. Ik ben blij dat ik daar niet mee ben opgezadeld. Dat kan hooguit gebeuren als ik toch besluit – het evenement blijft kriebelen – om een kijkje te gaan nemen. Mijn grootste risico is dan dat ik een ‘hardlooptelefoonhoestje’ oploop. Hardlopen gaat niet meer, wandelen is ervoor in de plaats gekomen, maar aan handy’s en gsm’s blijf ik een enorme hekel houden. Gekker gekkenwerk dan de benen laten spreken.