(255) SAM69+, over kakkineus kadeklusje in kaasstad

Vrijdag 28 augustus 2015

Klap voor mijn Kanis

Verkeerde dag gekozen. Woerden kan het niet helpen dat mijn uitstapje mislukt. Mijn voornemen is warm, de uitvoering koud en kil. Dankzij tegenvallend weer wordt mijn laatste zomerkans om vroegtijdig met fiets in de trein te stappen een dagje knudde met een rietje. Mijn lange-afstand-fiets weigert dienst: lekke band. Ik blijf niet aan huis plakken, maar stap over op mijn citybike. NS-station Heiloo is in vorm, de trein slechts een minuutje te laat. Overstap Zaandam laat het afweten. De sprinter naar Breukelen is afgeladen vol. Enkele gekoppelde sardineblikjes accepteren geen fiets erbij, zelfs niet als je het vehikel opvouwt. Ik doorsta een stief Zaans perronkwartiertje en vind een zilverkleurige munt van vijftig Hongaarse forint. Magyaars dubbeltje als geluksbrenger? 

Minder gecomprimeerd stap ik in de volgende boemel. Pal naast Chinees ogende ‘Toekan’ verlaat ik de spoorrups in Breukelen. Twijfel overvalt en grijze lucht bedreigt me. Kansloos koers ik naar Kockengen, waar geen geurend kopje koffie koketteert. Luilekkerland in lome rust, net als Kamerik en Kanis, dorpjes die Frans plattelandse, uitgestorven klappen uitdelen. Reisdoel Woerden verwelkomt me op z’n Amsterdams met opgebroken stadshart, noeste stratenmakers achter trilmachines. Woerdens ‘Kalverstraatse koopgoot’ krijgt een nieuwe ‘plasgoot’ in het midden van het promenadedek, waarop regenpijpen langs gevels bovengronds wateren. Bijzondere afvoer in voetgangersgebied, waar - als ik het goed begrijp - nog plasfonteintjes in worden aangebracht.

In tegenvallend weer begeestert Woerden niet. Ik schiet een plaatje bij de haven van een Romeinse houten schuit. Mijn teleurstelling neemt met de regenkansen toe, helemaal als ik op het kadegrasveld mijn geribbelde voetzool in de warme kak profileer. De schoen spoel ik in havenwater schoon, ik houd het voor gezien. In de richting van stad Utrecht loopt een fraai weggetje langs de ‘Oude Rijn’. De huizen zijn hier en daar om te versmaden mooi. Via Harmelen kom ik in De Meern, waar de ‘Metaalkathedraal’ mij uitnodigt. Ik stap nieuwsgierig binnen, schuilplek tegen regen, mogelijkheid tot plegen van een plas. Aanwezige kunstenaars onthalen me alsof ik vaste gast ben. Aparte, vriendelijke wereld, die ook bestaat.

De regen trekt een sprint, mijn fietsplezier loopt langzaam dood. Ik haal door naar Utrecht Centraal, van nieuwbouw zie ik weinig. Ik zoek het perron en de trein die mij zo snel mogelijk naar huis geleiden. Dat lukt in korte wachttijd met royale ruimte om mijn fiets te parkeren. De conducteur komt kaartjes controleren. Blij toe. Zonder check bekruipt me immer het onzinnige gevoel van ‘Had ik maar geen …’. Slechte karaktertrek van boefje, dat voor niks zonder kaartje durft te reizen.

Thuis besef ik dat ik kaasstad Woerden tekort heb gedaan. ‘Woerden revisited’ staat kapitaal genoteerd voor 2016, bij mooi weer. Molen de Windhond, Drive-in Museum Castellum, Limes knooppunt, Reypenaar kaaspakhuis, Romeins Woerden met Romeins schip, Stadsmuseum Het Stedehuys, Kasteel Woerden, wandelmogelijkheden in en om de stad. Last but not least, hoe kan ik het overslaan: klim in ‘Petrustoren’ voor mooiste uitzicht over Woerden. Bij voorkeur onder kleurrijk blauwe hemel met stralend zonnetje.