(260) SAM69+, over suffe botsing en vrolijke ontmoeting

2 september 2015 - Hermanus, Zuid-Afrika

Woensdag 2 september 2015

Kop en staart

Niet alles zien, wel alles willen meemaken, is aardig gelukt. Cape Town is de metropool, waar links rijden mij verrast op een onooglijk kruispunt van vreemde constructie. Vijf minuten na ophalen van onze splinternieuwe huurauto - Ford Fiesta met 1.200 km op teller - slaag ik erin om een andere auto te schampen. Grote Vervelende Domheid, uit vermoeidheid, uit wennen aan links rijden, aan … Gewoon stom, stom, stom.

Geluk bij ongeluk is dat de schade aan beide zijden meevalt. Het schiet alleen niet op. Waar wij vroegtijdig klaar staan om op ons gemak op stap naar walvisplaats Hermanus te gaan, moet er nu narigheid worden geregeld. Terug de metropool in naar het politiebureau om melding te doen, waarvan een dossier wordt aangelegd. Daar is op zich een verhaal over te schrijven, waarin ik momenteel geen enkele trek heb. Schrik en teleurstelling zijn groot. Het besef dat het slechter had kunnen aflopen, groeit met het toenemende zonnetje langs de kust.

We kunnen met ons gekneusde witte autootje doorrijden en proberen dat manmoedig te doen. Aan Betty’s Baai stoppen we voor een ontmoeting met de plaatselijke pinguïnkolonie. Tien rand toegang per persoon is eigenlijk een fooi als je bedenkt dat diverse medewerkers zich met het onderhoud van de campingplaatsen voor deze waggelende kampeerders en hun jongen bezighouden. Overigens hoeven we onderweg voor de bavianen op en langs de weg niet te betalen. Voor niks even apies kijken, luidt het parool, een onverwacht vreemde gedachte. Tia, oftewel ‘This is Africa’.

In Hermanus worden we vrolijk ontvangen door gastvrouw Annamarie, die ruim tien jaar geleden met haar man uit Engeland naar deze awesome walvisplaats is geëmigreerd zonder daar een centje pijn van te hebben. Integendeel, zij genieten met volle teugen, hetgeen hun ‘Guest House’ ook uitstraalt. Een plezierige aankomstplek voor ons na de matige start in de ochtend. 

Hermanus heeft in zijn ‘blauwe bassin voor de deur’ sterke aantrekkingskracht op ‘Zuid Kapers’, walvissen van gemiddeld zestien meter en tientallen tonnen in gewicht. Laten wij nu op het eind van de middag in een wandeling langs de baai zo’n vrolijke jongen zien spuiten, zijn kop boven water zien uitsteken en zijn enorme staartvin zien vertonen. Beslist geen guppie of spierinkje. Diverse mensen met verrekijkers doen hun best om beter te zien wat wij met het blote oog tot ons genoegen waarnemen. Ten slotte komt een mens ook daarvoor naar Zuid-Afrika en hoeven we niet per boot de oceaan op te gaan, zoals we dat al eens vanuit Cape Cod in New England (USA) deden.

Op advies van onze reisorganisatie gaan we voor het avondeten bij'Fishermans Cottage’ langs. Daar wordt ons een smakelijke maaltijd met verse vis bereid, voorzien van een heerlijk wijntje. Het genoeglijke onderhoud met een Zuid-Afrikaans echtpaar, een jonger stel uit Hamburg en een jong koppel uit Malta maakt het geheel tot een internationale botsing van stedelijke en landelijke reisimpressies, niet te vergelijken met die tussen twee botsautootjes. Slechte ochtend besloten met geslaagde avond.

 

Foto’s

1 Reactie

  1. Marijke:
    2 september 2015
    Gelukkig genoeg aangename compensatie voor het verwarrende van een auto moeten besturen in Zuid-Afrika. Wedden dat je nu nooit meer iets auto-fouts doet in deze vakantie?
    En wat grandioos om een walvis gezien te hebben! Nog veel 'botsingen 'op culturele, landschappelijke en stedelijke terreinen gewenst, vermengd met fleurige contacten met de bevolking, zowel de autochtone als de toeristische.