(268) SAM69+, over wijnroute, raspaarden en regendouche

Donderdag 10 september 2015

Sex of schildpadden

Een van de mooiste routes in Zuid-Afrika - langste wijnroute - gaat over de R62. Bijna zo beroemd als Route 66 door de Verenigde Staten, maar met eigen charme. Van de ene boerenfarm naar de andere met wijnvelden. Voor ‘Fraai Uitzicht 1798’ moeten we het nodige asfalt verteren, maar dan voelt het als op Amerikaanse of Australische roads. De ene helling na de andere, zonder einde. In Zuid-Afrika omringen de bergen ons op afstand, mysterieus beeld. We kruisen door semi-woestijnlandschap van de ‘Kleine Karoo’. We ontmoeten opnieuw honderden struisvogels, duizenden. Het begint te wennen: vogelkens van 80 tot 150 kilo per stuk op het droge. Het bordje langs de weg met ‘Skilpaaie/Tortoises’ verrast. Die zien we niet, maar goed ook.

Tussen land en weg is aan beide zijden een hek geplaatst zoals we ons uit Australische woestenij herinneren (‘fences’ vanwege kangoeroes). De Afrikaanse ijzerfabrikant moet ook schathemeltje rijk zijn, want het hekwerk vergt honderden kilometers staaldraad. We vragen ons af wanneer en hoe het asfaltlint is aangelegd, nog meer hoe en wie en hoeveel mensen alle hekpaaltjes in de grond hebben geslagen, het draad eraan vastgemaakt.

Opeens slingert R62 zich door vruchtbare wijnvalleien, zonder hek.

Onze gastvrouw van ‘De Opstal’ adviseert lunchstop bij ‘Country Pumpkin’ in Barrydale. De eer om eerder in verlaten gebied te stoppen bij een kroeg langs de weg, die op zijn bord in grote letters schreeuwt ‘Sex en ijskoud bier’ in huis te hebben, laten we aan truckers. Van de knaloranje pompoenstop krijgen we halve spijt. Twee touringcars droppen hun lading. Duitsers, laut und klar. Gelukkig bekommen wir vrij snel onze bestelling, die we op gepaste afstand in de buitenlucht nuttigen.

Aan het relatief jonge Robertson - in 1852 door Schotse dominee William Robertson gesticht - gaan we voorbij. Oorspronkelijk leeft de gemeenschap hier van bouw en onderhoud van ossenkarren, daarna van struisvogelindustrie. Als ook die verdwijnt, concentreert de stad zich op fruitteelt en wijnbouw. De vallei telt bijna vijftig ‘wine-estates’. De ‘Breede Rivier’ loopt als slagader door het gebied en voorziet vruchtbare grond het hele jaar door van irrigatiewater. Wijn is de belangrijkste trekpleister, de grond leent zich bovendien uitstekend voor de kweek van raspaarden.

Wij zijn raspaardjes die van een glaasje wijn houden, zeker op een rustige namiddag onder de zon tussen bergen en wijnvalleien. Dit paradijs vinden we in ‘Fraai Uitzicht’, tussen Robertson en Montagu, een paar kilometer van R62 af en een klein stukje over onverharde toegangsweg. Omdat er amper gasten voor de negen beschikbare kamers zijn, krijgen wij een ‘upgrade’. We zijn al wat chic gewend, die trend wordt hier voortgezet. Vanaf het restaurantterras zien wij spectaculair uit over wijnvelden, kersenbloesems (onderweg ook al, witte en roze) en de ‘Sonderend Mountains’. In het restaurant van onze hosts Sandra en Karl Uwe genieten we de avondmaaltijd.

Na een grote regendouche (binnenshuis, zonder deur in ruime zijruimte van de huiskamer) is het goed slapen om gezond weer op te staan voor de volgende trip.