(269) SAM69+, over parapluie in Franse hoek

11 september 2015 - Stellenbosch, Zuid-Afrika

Vrijdag 11 september 2015

Michelin-ontbijt en chocolade-browney

Niet alleen een ‘Fraai Uitzicht’ maakt ons verblijf uitzonderlijk, ook het diner van Sandra en Karl Uwe op hun domein is een waar feest. Springbok op speciale wijze bereid, met een Merlot uit 2008. Limoen-dessert plus dessertwijn toe om van te watertanden. Kokkin Sandra tovert de culinaire geneugten, gastheer Karl Uwe glundert ons toe. Hun donkergetinte ‘rechterhand’ bedient en schenkt de wijn. De filosofie is: gasten behoren in de watten gelegd. Het logo van een kunstzinnige ‘hand’ is overal aanwezig. Ingebrand op houten restaurantstoelen, op wijnetiketten en servetten, in poedersuiker op dessertbord, in mozaïektegeltjes op de douchevloer. De Hand van God? In ieder geval van een goddelijk bestaan, dat de van oorsprong Duitse gastvrouw en -heer hier al een decade doormaken. Toeval is dat een Nederlander - Klaas Voogd - hier meer dan twee eeuwen geleden voet aan de grond zet. De legende vertelt dat hij hier ook aan zijn - gruwelijke - einde komt. Een stampvoetende olifant plet hem tot geen bot van hem nog heel is. In zijn resten is geen druppel bloed meer, allemaal verzwolgen in de grond. Daarom - zo vertelt men rond - zijn de wijnen van deze bodem van hoge kwaliteit.

Met pijn in het hart en idem in de portemonnee verlaten we de luxe accommodatie na een nacht en fantastisch ontbijt. Grootse verwennerij is ons ten deel gevallen, net als een cd met filmbeelden over dit wijndomein met restaurant. Karl Uwe wijst ons de route over de bergpas naar Franschhoek, die ons naar Stellenbosch moet leiden. Helaas treft ons grijze bewolking, die zich bij Helderfontein in regen aandient. Boven op de pas staat een politieauto met blauw zwaailicht op de uitkijk. Er valt geen hand voor ogen te zien.

In Franschhoek zijn ooit de eerste Afrikaanse wijnen geproduceerd. Wij nemen er een kopje koffie met chocolade-browney als goedmaker voor het troosteloze weer. Regen doet de Franse sfeer geen goed. We reizen door naar Stellenbosch, het drukke verkeer zit ons dwars. Als we de weg vragen, krijgen we geduldige uitleg via een smartphone en bereiken we ons Baruch-onderkomen in een streng beveiligde buitenwijk van een grotere stad dan wij hebben verwacht. Deze op een na oudste stad van Zuid-Afrika telt 45.000 inwoners. Hij is beroemd om zijn wijnen, zijn universiteit en zijn prachtig gerestaureerde Kaaps-Hollandse huizen.

Na uitbundige ontvangst met een glas heerlijke vruchtensap door een allerliefste dame betrekken wij opnieuw een riant ingericht verblijf. Daarna wandelen we in een minuut of twintig naar het centrum en brengen een groet aan Ome Samie se Winkel. Een grotere chaos uit vervlogen tijden verzint een mens niet bij elkaar. Dat kan alleen Ome Samie, die niet toelaat dat ik foto’s van het interieur maak.

Stellenbosch valt ons tegen, de sfeer is niet prettig. Druk verkeer en beveiliging alom. Zowat iedere winkel heeft hekwerk in de deur, dat pas opengaat als je op een belletje drukt en je kennelijk ‘positief’ bent beoordeeld.

Misschien maakt de wijnroute het goed.

 

1 Reactie

  1. Marijke:
    11 september 2015
    De krant stond niet lang geleden bol van de studentenopstand in Stellenbosch, waarbij het er grimmig aan toe ging. Ik geloof graag dat de Stellenbosche sfeer daardoor danig is aangetast.
    Jammer dat je de troeperigheid in Ome Samie se winkel niet mocht fotograferen. Jaren geleden mocht ik dat nog wel.
    Zon gewenst, weg met mist en nattigheid....