(274) SAM69+, over overstekende schildpadden en uitvallende stroom

Woensdag 16 september 2015

Gedubbelde toegangsprijzen

Zitten wij in ‘Sunset Beach’ met uitzicht op de Tafelberg, laat het weer ons opnieuw in de steek. Onze hospita informeert of de kabelbaan in werking is. Helaas. Het ziet ook grijs boven de tafel, regen op komst. Robben-eiland ligt evenmin voor de hand. Naar het noorden lijkt het lichter, dus gaan we naar ‘West Coast National Park’, aanrader uit onze reisinformatie. Op ongeveer een uurtje rijden ligt langs de R27 de entree naar het park. Toegang bedraagt dubbele prijs vanwege de bloemen in het Postberg-gedeelte, dat alleen in augustus en september is geopend. We voelen ons genept, want het blijkt dat Zuid-Afrikaners gratis naar binnen mogen. Ons uiterlijk en taalgebruik is onvoldoende om ons als zodanig voor te doen.

Wat wij niet beseffen: zo’n Nationaal Park heeft een omvang van hier tot gunder. Gunder ligt verderop, over tientallen kilometers ‘dirt road’, onverharde, stuivende weg vol kuilen en ‘potholes’ (drempels). Pittige opgave waar de natuur de nodige aandacht vergt. Wij ontdekken overstekende schildpadden, die voorrang hebben. Zo zijn de regels, zo is de natuur hier.

Wij hebben - niet voor het eerst - lekkere trek en melden ons in ‘Geelbeek Restaurant’, waar een ontspannen sfeertje heerst. Ober Herbert wijst ons een tafel bij het raam. Hij is goedlachs en noteert onze ‘Hake and chips’. Met een droog wit wijntje toosten wij op onze nieuwste Afrika-ervaring.

Het nationale park is vele vogels, verschillende soorten antilopen - vooral springbokken - en ook de Kaapse zebra rijk, die zich niet aan ons heeft vertoond. Struisvogels dienen zich solitair en in paartjes aan. ‘Postberg’ is beroemd om zijn voorjaarsbloemen, vandaar de gratis stimulans voor autochtonen. Vele auto’s stuiven het stof van de zandweg op en stoppen nadrukkelijk als een trage schildpad het niet gemarkeerde zebrapad opschuifelt. Het is verbazingwekkend dat we geen enkel platgereden schild tegenkomen. 

Bij enkele rotsformaties aan de kust genieten we bij redelijk weer - in ieder geval aangename temperatuur - van adembenemende uitzichten op de weidsheid van de oceaan aan de ene en de mooie ‘Langebaan Lagune’ aan de andere kant. In het besef dat giftige slangen in het park het grootste gevaar vormen, houden wij ons strikt aan de spelregels. We gaan niet buiten de gebaande paden en vermijden struikgewas. Een duik in de Atlantische Oceaan is er al helemaal niet bij. Door de grote afstanden zijn we geruime tijd onderweg, het weer nodigt niet uit en - het belangrijkste - de stroming is veel te sterk. Zwemmen in de lagune houden we ook voor gezien, al is het water tien graden warmer dan dat van de oceaan. De weg terug door het park en over de R27 is ons lang genoeg.

Voor donker bereiken we ons onderkomen, waar de wifi niet functioneert en de stroom plotseling uitvalt. In no time komen kaarsen en zaklantaarns langs, zorg voor de gasten staat primair. De fonkelende romantiek heeft beperkte duur, dan springen felle spots weer aan.

Weersverwachting voor morgen: rain, rain, rain. 

Cape Town doesn’t make us happy.