(287) SAM69+, over bellen blazen op IJsland

29 september 2015 - Skálholt, IJsland

Dinsdag 29 september 2015

Hoofdpunten

Van gouden routes krijgen wij nooit genoeg. Hebben we net ‘Route 62’ op het zuidelijk halfrond achter de rug, staat op het noordelijk halfrond de waarschijnlijk meest bereden route op ons te wachten. Die draagt letterlijk de naam ‘Gouden Route’. Gemakkelijk bereikbaar vanuit hoofdstad Reykjavik en vliegveld Keflavik nemen velen een kijkje bij Thingvellir, Geysir en Gullfoss. Wij dus ook - als geiservreters.

Sinds 1928 is Thingvellir een nationaal park. Het prachtige natuurgebied ligt in een laag gedeelte van IJsland, precies op de plek waar de Europese en Noord-Amerikaanse platen langzaam maar zeker uit elkaar drijven. Waar een kerkje staat, stond er vermoedelijk al een in het jaar 1000, toen het christelijk geloof is aangenomen. Uitzichtpunten bieden een overzicht van het gebied, waar lange wandelingen in een rijke flora en fauna kunnen worden gemaakt. 

Vanaf 930 komen op deze plaats IJslandse boeren bijeen, uit elke streek van het land een representant, zodat tijdens de vergaderingen een groot deel van de IJslandse bevolking is vertegenwoordigd. Onder leiding van de wetspreker bestaat de vergadering zelf uit 36, later 39 spreekgerechtigden. Dit zogeheten ‘Albingi’ vindt tot 1798 plaats, daarna verliest het zijn wetgevende macht.

Wereldberoemd is het geiserveld rond Geysir, de krachtigste geiser van IJsland en een van de krachtigste ter wereld. Zelden komt hij nog tot uitbarsting, maar de kleinere Strokkur spuit elke acht tot tien minuten. Waar hebben we dat meer gezien? Het is vooral een mooi gezicht als het water dat naar boven komt eerst nog wordt ingekapseld door de oppervlaktespanning. Een soort bellen blazen. Daarna spuit het met kracht omhoog. De Strokkur bereikt een hoogte van dertig tot 35 meter.

Gullfoss is een waterval in de rivier de Hvita. De rivier heeft een kilometerslange kloof uitgeslepen. De waterval laat het water in twee trappen over ruim dertig meter naar beneden vallen. Geen Niagara, maar wel imposant. De enorme hoeveelheid water die van de eerste trap naar beneden valt, krijgt niet de gelegenheid om tot rust te komen. Hij stort onmiddellijk verder naar beneden, waarbij de tweede trap haaks op de eerste staat. Nu al bedenk ik dat het vreemd is dat je bij zo’n spektakel als toeschouwer wel tot rust komt. Dit soort ‘natuurgeweld’ katalyseert kalmerende kracht.

Bij de waterval staat een plaquette met het portret van Sigritur Tomasdottir. Zij voert in het begin van de 20-ste eeuw actie om Gullfoss te redden. In die tijd zijn er plannen om op deze plaats een elektriciteitscentrale te bouwen.

Ik heb geen idee of wij op de terugweg naar Reykjavik langs Skalholt komen, de plaats waar tot 1796 een van de twee bisschopszetels van IJsland is gevestigd. Niet dat de stichting in 1056 van dat bisdom voor ons zo interessant is, maar de wetenschap dat hier een gruwelijk verleden rust, is wel belangwekkend. In 1550 wordt hier bij de kerk de laatste katholieke aartsbisschop van Holar - Jon Arason - onthoofd, samen met twee van zijn zonen.

Onthoofden. Waar gebeurt dat vandaag de dag nog steeds?

 

1 Reactie

  1. Marijke:
    29 september 2015
    Is toch niet des IJslands...een onthoofdingsverleden. Zo zie je maar hoe vredelievende beeldvorming hersenmisleiding is, ook al geschiedde dat wat nu ISgruwel is op IJsland in 1550 en zullen jullie ongetwijfeld een reis zonder dat soort ellende genieten, ondanks 'natuurgeweld' dat als katalysator van kalmte werkt! Spannend!