(293) SAM69+, over proosten op rituele slimheid

Maandag 5 oktober 2015

Uit en thuis met TUI

Op m’n vrije zaterdag begeef ik mij naar de Gedempte Nieuwesloot in Alkmaar. ‘To discover my smile' met TUI. Aangenaam! Arke heet vanaf 1 oktober TUI en viert dat graag samen met mij. Terecht. Mede dankzij mij kan Arke tot de grootste reisorganisatie van Nederland uitgroeien. Daarom wil het op zaterdag 3 oktober met mij proosten op de nieuwe naam.

Ik arriveer op tijd. Koffietijd met TUI herinnert mij aan ‘Koffietijd met Tineke’. Knus keuvelende dames, rijtje wachtenden, een enkele man. Ik sluit aan, ontdek geen glazen proostattributen, wel gebak en chocolaatjes. De glimlach van het reisbureau zit in kleine dingen en hartelijke hostessen. Hij zit ook in het ‘rituele’ cadeautje, dat klaar staat. Deodorant en shower gel in plastic reisverpakking. Van ‘Rituals’ ga ik echt ‘smilen’.

Omdat het nog ochtend is en Alkmaars Noorderkade vlakbij, steek ik de brug over het kanaal over. Al geruime tijd wil ik het ‘Beatles Museum’ grondig verkennen, nu heb ik de gelegenheid. ’

‘Wat heeft Alkmaar met The Beatles te maken? Wat doet het grootste Beatles-museum ter wereld - groter dan dat in Liverpool - in de kaasstad? 

Het heeft met gitaarfabrieken uit de jaren 1950 en 1960 in Alkmaar te maken. In eentje is de gitaar gebouwd, waarop George Harrison leert spelen. Hij - die gitaar - is nu in het bezit van het Alkmaarse museum.

Ik stap door een brede schuifdeurentree de museale ruimte van ruim vijftienhonderd vierkante meter binnen. Riant. Rechts ontdek ik meteen het begin van uitgestalde memorabilia, verderop - een meter of tien naar links - bevindt zich de balie, waarop de kassa voor entreekaartjes. Netjes als ik ben opgevoed loop ik eerst naar die kassa. Een vrouwspersoon komt van achter de coulissen en stelt zonder te groeten: “Twee-vijftig”. 

Ik blijk de gastvrouw in haar koffiepauze-met-twee-collega’s te hebben gestoord. Er zijn geen andere bezoekers, dus ik had beter ook weg kunnen blijven. Vermoed ik. Ik betaal de opgedragen prijs voor mijn ‘Ticket to ride’ en ontvang een kleurrijke ansicht met afbeeldingen van de Beatles. Het collectors item vermeldt op achterzijde: ‘Help het Beatles Museum. Wij hopen van u te horen!!!!’. 

Ik laat onmiddellijk van mij horen. 

“Mooie kaart, fraai souvenir. Maar ik zie geen datum, volgnummer of ander merkteken erop. Volgende week hoef ik dus geen toegang te betalen?”.

De Beatle-mevouw kijkt mij aan. A hard day’s night. 

“Wat bedoelt u?”.

Ik leg haar uit dat ik de kaart bewaar en volgende week zo naar binnen kan lopen. Dan hoef ik niet opnieuw toegang te betalen. 

Vraagtekens rijzen haar te berge, zij wordt boos.

“Dat kan niet, dat zien wij zo”.

Ben ik nou zo dom of is zij zo intelligent, om met een voormalige Alkmaarse voetbalcoach te spreken. Laat maar zitten. 

Ik wandel op mijn gemak naar Alkmaars Bier Museum om een biertje te proeven. Helaas, ook hier troost noch proost. De deuren gaan pas in de middag open. Dan wandel ik maar acht kilometer naar huis. Gezondheid!