(295) SAM69+, over gondels en glazen bollen

7 oktober 2015 - Venetië, Italië

Woensdag 7 oktober 2015

Felicitaties in Caffe Florian

Op weg naar zeventig jaar vraag ik mij af welke stad het meest tot onze verbeelding spreekt. Het is nog niet zover, toch hussel ik alvast de letters door elkaar. Zeventig, Z-venetig, Venedig.

Cogito ergo Venetië, gebouwd op 120 eilandjes, verbonden door honderden bruggen. Wie wil niet in zo’n bij uitstek romantische stad zijn verjaardag vieren. In een gondel langs paleizen, kerken, herenhuizen glijden. Geen auto’s om de idylle van een samenzijn te verstoren. Wij kunnen ons te voet of over het water verplaatsen. Espresso of cappuccino nippen op een druk plein, waar Dogenpaleis, Basiliek en de 99 meter hoge Campanile di San Marco bij elkaar staan. Om na de nodige gelukwensen enkele steegjes verder weer alleen op de wereld te zijn.

Hoewel het aan de rand van de oude binnenstad ligt, is Piazza San Marco symbolisch middelpunt van Venetië. Het is er vaak extreem druk. Ongezellig kan het feestje van mijn zeventigste dus niet worden. Januari is weliswaar de koudste maand, waarin je door luchtvochtigheid snel tot op het bot verkleumd raakt. Voor een Waterman van mid-februari zal dat niet anders zijn. Carnaval mag mij achter een masker opwarmen. 

‘O sole mio’ zullen Venetianen me niet toezingen. Dat is even ongepast als ‘Aan de voet van die oude Wester’ in de Achterhoek rondbazuinen. Nog sterker geldt dat gondeliers geen Napolitaanse liederen mogen vertolken. Zij moeten zich van het stadsbestuur beperken tot lokaal, klassiek repertoire. Zo niet, volgt een enorme boete tot wel vijfhonderd euro.

Zo’n bekeuring kunnen bezoekers ook krijgen. Al ben ik jarig, verschillende dingen mag ik niet doen. Duiven voeren. Picknicken op het San Marco. Met ontbloot bovenlijf lopen (om m’n tattoo’ s te showen). Met blote voeten in kanalen bungelen. In slaapzak overnachten. In strandkleding rondlopen. Houd ik mij niet aan deze strenge regels, ben ik nog niet jarig.

Erna wil dolgraag naar glaseiland Murano. Muranoglas is al zevenhonderd jaar synoniem met kwaliteit. Op de Fondamenta dei Vetrai wordt glas nog steeds volgens eeuwenoude tradities gemaakt. De ‘kade van de glasblazers’ is de straat waar de meeste werkplaatsen liggen. Hier kun je zien hoe ambachtslieden roodgloeiende glazen  bollen blazen en uiteen trekken, met tangen fraaie vormen geven en dan laten afkoelen. Hoogwaardige glaskunst en kitsch staan hier naast elkaar.

Al vijf eeuwen is Murano een eiland van ambachtslieden en eenvoudige mensen. Op veel plaatsen is het een soort ‘proletarische’ afspiegeling van Venetië, met sobere straatjes en onopgesmukte huizen. Hier hoeft de sfeer het niet te hebben van voorname palazzi en hautaine status. 

Op mijn verjaardag wil ik mijn status hooghouden. Wij stappen niet alleen voor de inrichting met spiegels, beschilderde panelen en fluwelen stoelen, maar ook voor een drankje het in 1720 geopende fameuze Caffe Florian binnen. Hoewel livemuziek de prijzen torenhoog gepeperd opdrijft, houdt dat ons niet tegen. Tenslotte gingen andere beroemde gasten als Goethe, Proust, Dickens en grote kunstenaars, acteurs en regisseurs ons voor.

Een mens wordt slechts een keer zeventig in Venedig.

 

Foto’s

2 Reacties

  1. Marijke:
    7 oktober 2015
    En dus de vaporetto in en je laten vervoeren van eiland naar eiland als eigen bedacht cadeau ter ere van zeventig. 'Happy birthday to me' luidkeels zingen zal toch geen boete opleveren? Wie jarig is mag jarig zijn en tijdens die viering geldt het 'dan ben je nog niet jarig' niet, dan geldt de hoogste jarigstatus.
  2. Tineke:
    8 oktober 2015
    Die houden we er in! Zeventig in Venedig. Het is nog (lang?) niet zo ver voor mij, maar ik kan er nu al over dromen! Wellicht is dit reisverhaal jouw fantasie, het heeft mij op een idee gebracht. Jammer dat er geen eerdere verjaardagen "rijmen" met deze Dogenstad.
    Eerder in een tentje (op het vasteland vlakbij Venetië) weggepest en lekgestoken door muggen zal een verblijf in een luxe hotel ervoor zorgen dat de oudjes ongeschonden weer voet zetten in hun eigen Kikkerlandje.