(30) SAM69, over de Vakantiebeurs draait door

Donderdag 15 januari 2015

Kortingsrad en fortuin

‘En wat wordt uw reis in 2015?’, roept de folder van het reisbureau zo slim als een vos. ‘NU leven, NU reizen’, luidt de ondertitel, bij boeking ontvangt u een gratis e-reader. Op de entree voor de Vakantiebeurs in Utrecht tot 6,50 euro korting, je zou zweren dat je er al was.

Onze vakantieplannen zijn vergevorderd, alles is via internet te regelen. De knoop moet nog doorgehakt, de boeking nog gemaakt worden. Ik ontdek dat Fox op de Vakantiebeurs doordraait met kortingen variërend van 75 tot 500 euro. De hoofdprijs is een gratis reis voor één persoon. Ik moet wel ter plaatse boeken en aan het rad van fortuin draaien. Zo heb ik mijn geluk nog nooit beproefd, maar de verleiding haalt me over om dit gokje te wagen.

Mijn NS-keuzekaartje brengt me naar de Domstad, waar ik de Jaarbeurs binnenloop tussen een eindeloze schare … vakantiegangers? Of zijn het kijkers, die van een dagje uit genieten? Ik ben het complex nog niet eens in of ik heb al spijt van mijn bezoek. Druk, druk, druk. Herrie, herrie, herrie. Horden graaiers met boodschappentassen, zelfs collectanten die hun ‘vakantiekoffertje’ op wieltjes achter zich aan slepen. Alsof zij daadwerkelijk op reis willen gaan. Dringen, dringen, dringen, dat kunnen zij. Een reis boeken, ho maar! Het zijn verzamelaars van reisbrochures in de dikste formaten, de mooiste kleuren en de duurste vormgeving. Reisbureaus hebben kosten noch moeite gespaard, hun voorraden lijken eindeloos. Wat moet een mens met al dat papier, vraag ik mij af. Thuis bladerend vakantie vieren?

Ik besluit tot een kort bezoek om zo snel mogelijk aan dit milieuonvriendelijke gedoe te ontsnappen. Terwijl ik op mijn beurt wacht om onze reis te boeken, kijk ik met verbazing naar het uitdagende rad. Heel veel vakjes van 75, slechts één van vijfhonderd euro. De dame die de leiding heeft, start steeds met de wijzer in het vakje ‘1P’, dat ook eenmalig op de ronde schijf voorkomt. Het wachten is vermakelijk. De ene na de andere reisboeker geeft een slinger aan het wiel, dat minimaal één volledige ronde moet afleggen. Als ik even ben afgeleid, hoor ik gejuich opklinken. Ja hoor, een geluksvogel eindigt zijn toerental met de pijl in ‘1P’. Hij kijkt zijn partner vrolijk aan. Met zoenen voor veel publiek heeft hij geen ervaring. Een medewerker van het reisbureau komt naar mij toe. “Dat is de tweede keer vandaag”, zegt hij met een lach. “Wilt u koffie?”.

Onze verre reis van 2015 gaat naar Zuid-Afrika. Kaapstad, de Tuinroute, walvissen, struisvogels, Robbeneiland, Tafelberg, wijnroute, wat niet al. Mijn gastheer geeft mij een hand en leidt me naar het rad van fortuin. “Drie keer is scheepsrecht”, zeg ik stoer, in de wetenschap dat ik nog nooit een hoofdprijs heb gewonnen. Ik gok namelijk nooit. Nu is het mijn beurt om voor orgelman te spelen. Mijn slinger aan het wiel duurt twee rondjes en eindigt op 110 euro. ‘Had beter gekund’, preekt de vos zijn passie, ‘toch mooi meegenomen’.