(310) SAM69+, over hoge bomen, weinig wind

Donderdag 22 oktober 2015

Ambacht en Academie

Aan Herengracht en Singel voorbij - ‘Evenaar’ nog gesloten - lopen E. en ik naar het ‘Amsterdam Museum’ in de Kalverstraat. Niet om alles over de hoofdstad van toen, nu en straks te weten te komen. Na twee hofjes is het hoog tijd voor de boom, die ons het verhaal van Amsterdam vertelt. De linde midden op het museumterras kijkt al sinds 1898 op deze ontmoetingsplek om zich heen. In volle glorie van geel getint gebladerte. Als enigen zijgen wij in een terrasstoel neer, gehoed door de lindeboom. Een witte fiets plant ons naar jaren 1960-provocateurs R. van Duijn, R. Jasper Grootveld, R. Stolk.

Het Amsterdam Museum dat wij desavoueren, is vier decennia in het bijzondere gebouw gevestigd waar in de middeleeuwen het Sint-Lucien-klooster zit. Vanaf 1578 is het Burgerweeshuis, waar bijna vier eeuwen lang wezen wonen, waarvan de ouders aan de pest zijn bezweken. De jongens gaan buiten de poorten in de leer, de meisjes moeten binnen blijven, huishoudelijk werk doen.

Met gids E. loop ik onder de poort door in de richting van de Sint Luciensteeg. Door de binnenstad van het o zo mooie Amsterdam mijden wij de volle Kalverstraat. Wel staan we stil voor een van de oudste winkels: ‘Posthumuswinkel’. Hier beoefent men het nostalgische ambacht van op maat gemaakte stempels, gebouwd op anderhalve eeuw expertise. Zelfs een Frans echtpaar met zoon - uit Orleans - toont belangstelling voor de glazen uitstalkast vol rubberen stempels en prachtig briefpapier.

Zowel E. als ik scheppen genoegen in de Franse taal. Dat stempelt internationaal getint intermenselijk contact tot ‘plaisir de parlez-vous-francais’.

”Bonjour, comment ca va? C’est une vitrine jolie, hein? Vous venez d’ou? Ah Orleans! La ville de Jeanne d’Arc! En vacances ici? 

Vriendelijk lachend ontvangen wij amicale respons. Het trio doet drie dagen Mokum. L’homme heeft de halve marathon van hier (Frans voor gisteren) in twee uur voltooid. Ik wil niet plagen, vraag niet naar Platini. Wij wensen les trois un bon voyage naar hun mooie stad met imposante kathedraal aan de Loire. Daarna hobbelen wij voort, richting Binnenamstel.

Via Rokin stappen we over het dak van de metropole noord-zuidlijn naar waar het oude Binnengasthuis onderdak biedt aan universiteit en studenten. E. meent dat hier een iep van 33 meter hoog moet staan. Aangesloten bij de bomenstichting kan zij het weten, maar de boom die we aantreffen is vermoedelijk in de top gesnoeid tot maximaal 25 meter. We krijgen er dorst van en stappen op indicatie van E. de AAC aan de Oudezijds Achterburgwal binnen. Deze Amsterdamse Academische Club ademt wetenschappelijke sfeer, ook voor ons HBO-opgeleiden en andere vrijbuiters. Niemand zit ons in de weg, haardvuur brandt aanstekelijk. We bestellen wijselijke cappuccino. E. vervalt in herhaling, ik vervolg met donkere herfstbok. 

Langs OZ Achterburgwal en Zeedijk belanden we op CS, nadat we bij de muurplaquette voor Chet Baker een minuut stilte trompetteren. Chet uit het raam gevallen, wij in de trein gestapt. E. eerst, ik vijf minuten later.