(34) SAM69, over zijn dorp aan de Amstel

Maandag 19 januari 2015

Julia’s Cappuccino, Hanneke’s Boom

Waar de metropool aan de Seine om vijf uur ontwaakt, is  het dorp aan de Amstel op maandagmorgen om half acht nog niet wakker. Amsterdam is bepaald geen Parijs. Met vroege vogel E. heb ik op het Centraal Station afgesproken, het Scheepvaartmuseum staat op ons programma. Ik reis met mijn E. – op weg naar haar werk - mee in de trein van 7.01 uur. Mijn afspraak is bij ‘Julia’s’ voor een overheerlijke cappuccino. E. uit B. weet dat ze daar in de Italiaanse manier van leven geloven: met échte Italiaanse koffie. Op Utrecht Centraal Station heeft ‘Julia’s’ de nodige gezellige koffiezitjes, in mijn grote Damdorp kun je alleen maar aan de toonbank hangen. Slechte houding om van een treintrip uit te puffen. Ciao Julia, de groetjes, arrivederci.

E. en ik verleggen ons spoor naar Grand Café-Restaurant 1e Klas. In de brasserie annex pub hopen wij grandeur van het verleden te vinden. Dit Grand Café durft zich met zijn naamgenoot in het Gare du Nord in Parijs te vergelijken. Opnieuw vette pech. Voor het Mokums dorpscafé is kwart voor acht te vroeg. Het opent pas om half negen.

Mijn cappuccinocompaan bereidt zich altijd goed voor. Zij werpt een nieuwe, aantrekkelijke oplossing op. Door stille straten stiefelen we in de richting van de rosse buurt, waar een overvloed aan coffeeshops huist. Gelderse kade, Nieuwmarkt, Zeedijk, Oude Schans. “Waar is de Warmoesstraat ook al weer? Op nummer 69 moet ‘De Bakkerswinkel’ zijn met lekkere koffie en knapperige croissants”. Ik zag ‘De Broodzaak’ op het station. De Bakkerswinkel – opgeknapt voormalig thee- en koffiepakhuis – lijkt me veel knusser. En inderdaad, cappuccino, chocolatine en croissant smaken ons comme il faut.

Ik was al in het Scheepvaartmuseum aan Kattenburgerplein 1. Het voormalige pakhuis vraagt vijftien euro entree. Ik vermaak mij gratis in de museumwinkel en neem voor niks plaats op een bank in het atrium met glazen ‘sterrenhemel’. E. maakt op haar museumkaart een reis naar de ‘Oost’. Zij wil ontdekken hoe de zee in onze genen zit. De plots opdoemende mist laat de masten van de naast het museum liggende replica van een beroemde Oost-Indiëvaarder, het VOC-schip ‘Amsterdam’, verdwijnen.

Over de voetgangersbrug wandelen wij terug naar het Centraal Station. We passeren wetenschapsmuseum NEMO en de Openbare Bibliotheek op het Oosterdokeiland. “Bij Hanneke’s Boom kunnen we nog wat drinken”, stelt E. voor. Hannekes Boom was sinds 1662 een bewaakte opening, die de stad tegen indringers beschermde. Iedere avond werden boomstammen aan kettingen de opening ingedreven, iedere ochtend werd hij heropend, waarbij de ‘boomklok’ werd geluid. De uitspanning op het mooiste plekje van Amsterdam is sinds 2011 weer als horeca-adres geopend. We zien er geen enkele indringer. Luide muziek doet ons afdruipen naar het ontwerp van Cuypers, tussen 1881 en 1889 gebouwd, waar dagelijks een 200.000 in-, uit- en overstappers de perrons bevolken. Het Amsterdamse stationsgebouw blijft indrukwekkend. Daar nemen E. en ik in de even imposante pub van Grand Café-Restaurant 1e klas toch nog maar een slok op.