(344) SAM69+: ‘Tenerife, tijdje terug’ (3)

25 november 2015 - Tenerife, Spanje

Woensdag 25 november 2015

Heilig weekje

Ondanks aankomst rond middernacht staan we niet eens zo laat op. Om tien uur meteen naar Garachico voor de broodnodige boodschappen. Echte dorpse rust heerst in smalle straatjes met huisjes voorzien van houten balkonnetjes. Autobussen hebben Spaanstalige lading gelost. Ze mogen niet in de kern parkeren, staat alom aangekondigd. Vanavond vult de ‘Procesion’ de dorpsroute.

Een oude baas veegt bij de grote kerk sigarettenpeuken op. In mijn antieke Spaans vraag ik: “Fiesta este noche?”.

Hij kijkt me onderzoekend aan. “Semana Santa. Procesion”.

Het winkeltje voor onze inkopen is om de hoek.

“A la derecha”, geeft het manneke aan.

We slaan eerste levensbehoeften in, optocht van wijn, fruit, yoghurt, kaas, ham, brood. Juist in andermans huis moet je aan gefermenteerd druivensap, gepasteuriseerde laat staan gesteriliseerde melk is non potable.

Vanuit ons domein zien we bananenplantages, op het oog verdord. Soms een verdwaalde kam van een meter. We zijn niet op hoogtestage, gaan niet joggen, koolhydraten kunnen ons dus gestolen worden. Erna zakt in haar kuipstoeltje onderuit, burka tegen felle zon over haar hoofd, blonde kuiten bloot. Va-kan-tie!

Het zonnetje lonkt, schijnt, verlicht, de blauwe oceaan glinstert in uitdagend azuur met een rand van schuimwitgolvend geweld. De thermometer stijgt naar twintig heerlijke graden. Salamanders van soms wel dertig centimeter scheren langs de muurtjes. Donkergroene tot zwarte puisten dekken ons op het terras in de rug, het bergmassief van de Teide.

Onze knip(kaart) gebiedt om buiten de deur te eten. ‘El Pescador’ in een achterafstraatje oogt lekker ontspannen. Het bord voor de ingang meldt een goedkoop dagmenu. In drie gangen komen Canarische specialiteiten aan ons voorbij. 

Erna verkiest vissoep met een mossel en een gamba. Dan zeebaars met pappas arrugadas, ongeschilde in zeezout gekookte aardappeltjes, voorzien van twee potjes mojo, groene en rode saus. Tot besluit volgt haar toetje van chocolademousse met platano (banaan), waarop een stevige toef slagroom uit spuitbus. 

Ik neem bacalhau (stokvis), die erg zout smaakt. De ontdooide vis heeft twee gamba’s en een langoustine aan boord, zeevruchten waarvan je vingers zo geparfumeerd gaan geuren. Mijn aardappels zijn ook in de schil gelaten, maar zacht gekookt. Zonder zeezout. Dat is naar de geconserveerde kabeljauw doorgesluisd. Een schotel gezonde gemengde salade lacht naar ons allebei. Ik bestel tiramisu toe, een proefhapje gaat naar Erna. De witte huiswijn delen we, ik een slokje meer.

Garachico is niet klein te krijgen door de gesmolten lava die in 1706 naar binnen stroomt en een groot deel van de havenstad verwoest. De bevolking herbouwt haar stad tot charmant stedelijk erfgoed. Lavarotsbaden zijn een aandenken aan de vulkaanuitbarsting van drie eeuwen geleden. Een verborgen juweel ligt aan de Glorieta de San Francisco: La Quinta Roja.

Wij zitten langdurig na in de patio van het dieporanje landhuis.

                                                        * * * * *

 

Garachico, Semana Santa 2007:

!Oh cruz fiel, arbol

unico en nobleza!

Jamas el bosque dio

mejor tributo en hojas,

en flor y en fruto.

! Dulces clacos!

! Dulce arbol donde

la vida empieza con un peso

tan dulce en su corteza!

                                                        * * * * *

(wordt vervolgd)