(356) SAM69+: ‘Tenerife, tijdje terug’ (11)

Maandag 7 december 2015

Fin de la Semana

We nemen in Garachico op een terrasje plaats en twaalf apostelen rollen op rubberen wielen achter ons langs. Geen skeeleraars, maar beeldende elementen uit de processie van Domingo, de slotdag van de Heilige Week. We vermoeden dat parochianen uit het dorp de optocht aan het voorbereiden zijn. De inwoners weten vast van de hoed en de rand, want over hun balkons hangen alom donkerrood getinte, geel gebiesde kleden om de route van de Procesion luister bij te zetten.

Het terras op Plaza Libertad draagt een gemoedelijk sfeertje. Geklets aan tafeltjes, achtergrondmuziek, voetballende toppertjes-in-spe, Ronaldinho voorop, in blauw-rode shirt van het Catalaanse Barcelona. Garachico, authentiek, gezellig.

San Pedro de Daute

Se funden las campanas cuando - ajadas -

dejan de proclamar su angeleria;

mi San Pedro de Daute: fundiria,

si pudiera, tus carne agrietadas

Tus moradas de ayer, apuntaladas

por el encanto de tu hechiceria,

si tuviera poder, las alzaria

a mansiones de azul, resucitadas

Asomado al cantil de la colina

por donde el horizonte se domina,

tus grandezas pasadas certifico

Cinco siglos de paz dictan tu historia 

y hay un gozo de luz que te da gloria:

origen y matriz de Garachico

(Carlos Acosta Garcia)

Pasen met bedekte hemel, grauwe regenjongens grijnzen. We ontbijten op ons gemak, appeltje eitje. Van de net opgestarte feestdag merken we niets. Rust en stilte heersen. Zelfs onze Hollandse buren - echte wandelaars - slapen nog. Dat constateer ik als ik na het douchen mijn handdoek buiten aan het droogrek hang. Gisteren hebben zij een uur of vijf in de buurt van de Teide gewandeld. Dat zit natuurlijk nog in hun benen, in hun hoofd, wellicht in hun hele lichaam.

Na de koffie rijden wij een kilometertje of tien naar San Marcos en zijn strand, vlakbij Icos de los Vinos. Grote flatgebouwen omringen een haventje aan de driekwart ronde baai. Vanaf een terrastafeltje op een roodwit bestrate promenade hebben we mooi zicht op zwarte strandjes, vissersbootjes, een uiteengevallen kleurloos betonnen Rubic-kubusje aan de rand van het water en ontluikend Spaans zondagochtendleven tijdens Pasen.

Om een uur of elf is het hoog tijd voor koffie en een biertje. We nestelen ons op eerbiedige afstand van de meters hoge kade, waar vissersbootjes liggen. Eentje komt uit zee aangevaren.

“Kijk nou”, zegt Erna, “ze hijsen hem de kade op”. 

Een groepje oude mannetjes kijkt toe. Ik ben ook altijd nieuwsgierig naar buit uit de oceaan, maar om mij tussen hen te wurmen moet ik een stevig eind omlopen. Bovendien vragen onze consumpties nog aandacht.

Na de opkikker inspecteren we de gemoedelijke strandjes van La Caleta en Los Silos. In de afdaling naar San Marcos maken we een stop om een literfles heilig drinkwater in te slaan. Dat lukt in de supermercado met helende naam ‘Lourdes’. De kerk van Los Silos staat op het punt onze doorgang te barricaderen. Hij loopt net leeg van de dienst op eerste Paasdag. We zijn juist op tijd om die drukte bij kerkdeuren en op het dorpsplein te ontwijken.

(wordt vervolgd)