(365) SAM69+, over tunneltje met tegeltjestrottoir

Woensdag 16 december 2015

Eye-eye-IJ

Het einde van mijn eerste jaarronde (reis)verhalen in ca. 500 woorden gaat niet solo, maar loopt samen met wandelvriendin E. Zij is benieuwd naar het pas geopende fietstunneltje naast het spoorstation. Ook wil ze de geplante iepen in het ‘arboretum-park’ aan de overkant van het IJ toespreken en een kopje thee in filmmuseum Eye slobberen.

Ik spreek E.’s wandelvoorstel niet tegen, volg te voet met identieke interesse. Voor ons eerste kopje leut meren we aan bij ‘Julia’s Italiaanse manier van leven’, gevestigd naast een aantal andere inwendige-mens-voorzieningen in het nieuwe CS-gedeelte aan IJ-zijde. Het is rustig onder de doorschijnende kap met felle kleuren in glazen koepeldak. Voor onze neus schuift een cruise-kolos voorbij om verderop de terminal aan te doen. E. houdt een oogje in het zeil op de loodsen.

“Wat gaan we eerst doen?”, rijst als voor de hand liggende vraag. E. verkiest om ‘een van de mooiste fiets- en voetgangerstunnels van het land’ - onder het Centraal Station door - tot het laatst te bewaren. Met de druk bevolkte pont varen we van achterzijde CS naar de overkant in Noord, waar de voormalige Shelltoren pront voordringt. Zijn metamorfose tot megahotel vordert, hoewel nog een beetje besteigerd.

Ons botanisch voetgetrommel begeeft zich westwaarts naar het iepenpark, waar vooral groen gras langs de kade woekert. Drie iepen prononceren zich naast vele kleinere. Met enig geduld groeit de ecologische strook op termijn ongetwijfeld tot natuurlijke oase uit. 

“Maken wij dat nog mee?”, wil ik E. vragen, in het zicht van mijn zeventigste levensjaar. Maar het is Amsterdam, geen Reykjavik. Ik moet hinkelen om me niet in hondenpoep te verslikken.

We stappen ruimteschip ‘Eye Film Instituut Nederland’ aan de IJpromenade binnen, ontworpen door Oostenrijkse architecten. Het futuristische gebouw aan de noordoever van het IJ in de wijk Overhoeks is begin 2012 geopend. Opnieuw wagen wij ons aan koffie en thee, binnen in het cafe-restaurant, waar het aangenamer toeven is dan op het lege terras. Uitzicht op water met skyline blijft fascineren.

Per veer keren we terug naar het hoogtepunt, dat na lang broeden uit het IJ kruipt. De drie weken jonge fiets- en voetgangerstunnel, verbinding tussen binnenstad en IJ, is tot Cuyperspassage gedoopt. Dagelijks rouleren zo’n vijftienduizend fietsers door de drie meter hoge, honderdtien meter lange en tien meter brede tunnel. Het voetpad ligt iets hoger. Wanden van het fietsgedeelte zijn met stalen roosters bekleed, daarachter geluidsabsorberend materiaal tegen echogeluiden. Zijkant en plafond boven het voetpad zijn met keramische tegels uit aardewerkfabriek Koninklijke Tichelaar uit Makkum (Friesland) versierd. Het kunstwerk van Irma Boom verbeeldt een zeegezicht van Cornelis Boumeester uit ongeveer 1700. Naar IJ-zijde mondt het uit in een moderne abstracte afbeelding. 

Vanuit de stad langs het IJ flaneren wordt met deze verbinding steeds gemakkelijker. Wij bewandelen het tunneltrottoir heen en weer en tellen 77.730 tegeltjes van dertien bij dertien centimeter. Hoe lang zullen de met de hand beschilderde blauwe Makkummers onbespoten blijven? Gaarne geen graffiti!

https://www.youtube.com/watch?v=lWtg6VCS6Uo