(374) SAM69+, over reusachtig reisachtig jaar

Vrijdag 25 december 2015

Dineren in Duinoord

Kerstavond - Heiligen Abend - knusse, heerlijke avond. ‘Dinner for two’ in sfeervol restaurant aan de Wassenaarse slag, te midden van golvende duinen, op steenworp van zee. Aan de vlaggenmasten bij het felverlichte buitenterras - als betreft het een ijsbaan - waait een stevige bries driebaans kleuren strak het land in. West tot zuidwest. We kennen de krachtig aanzwellende blaaskaak.

De eetzaal raakt goed bezet, blijft toch rustig geanimeerd, met veel kerstgroen en gezellige lichtjes. De kerstboom in het front van de schouw kijkt vrolijk op het verlichte kerstspel toe. Wij genieten ons viergangen menu, dat start met een kleurige schotel rundercarpaccio, gevolgd door energiek geurende groentesoep. Erna kiest vervolgens gegrilde zalm, ik waag mij aan scharrel-boeren-hoender-filet. Ik vraag de ober wat hij precies heeft gezegd. Hij herhaalt zijn kerstboodschap zonder stotteren. En nogmaals. Gegrilde kip, vertaal ik, ik ga ervoor. Mijn dienaar glundert, ook als hij het kerstavondmaal aan andere tafeltjes nauwkeurig articulerend opnieuw uitvent, schuin oog naar ons gericht.

Onze complimenten gaan naar de koks in de keuken, die voortreffelijke gangen op tafel laten voorschotelen. De kleurrijke chocoladetruffel als dessert mag mijnentwege best gedupliceerd worden, zelfs in drievoud langs gebracht. Maar de mens die met calorieën worstelt, moet ook eens tevreden zijn. Een biertje en een glas Chardonnay begeleiden de verwennerij voldoende. Het kerstdiner zijt morgen wellekome, ons hoort niemand mopperen. Vooraf wandelen wij de vetten uit onze bloedbaan en andere rondingen.

Biertje, wijntje, lekker eten, het jaar 2015 kan niet stuk. Om onbekende redenen is het een feestelijk reisjaar geworden. Onder het adagium ‘carpe diem’ hebben we weinig anders gedaan dan mooie plekjes op de aardbol besnuffelen. Een hobby waar we met een goed glas naast een gevuld bord geen genoeg van kunnen krijgen.

Het begint in februari, op mijn 69-ste verjaardag, in Bilbao, waar Guggenheim onze aandacht vraagt. Onvermoeibaar gaan we vervolgens in het voorjaar naar Neurenberg (Eckental) om een 1-mei-boom op te zetten, gevolgd door vulkanische activiteiten op Lanzarote. In de zomer vergissen wij ons met een citytrip naar het overbevolkte Keulen, waar we Dom en Rijnoever onveilig maken. We steken zelfs over in een kabelbaan, die de ene rivierwallenkant met de andere verbindt. Luftseilbahn mit 99 Luftbalonen.

De fraaiste trip is die ten tijde van Erna’s verjaardag. Zuid-Afrika met Kaapstad, Tuin-route en andere struisvogelpolitiek. Niet op het Randje, wel voor herhaling vatbaar. Om dan ook nog via het najaar fris de winter in te duiken volgt een trip naar IJsland. Om het licht te zien, dat uit het noorden. Dat dat niet echt lukt, deert ons niet erg, want de stoom spugende geisers maken een hoop goed en het bad van onderdompeling in een blauwe lagune is onovertrefbaar.

De kerstdagen in eigen land aan de kust mogen het slot van ons 2015-reismenu inluiden. Een verwend bad van kerstdiner en aanverwant moet mijn zeventigste geboortejaar inluiden. Zal 2016 het binnenkort eindigende succesjaar vol reizen voor ons kunnen overtreffen? De opgave lijkt onmogelijk.