(375) SAM69+, over kerstduik en meer-gangen-menu

Zaterdag 26 december 2015

Zwanenhals aan Zee

Kerstmis 2015 is de warmste ‘ooit’. Sinds het begin van temperatuurmetingen in 1901 was het nog nooit zo warm. Op eerste kerstdag maken wij een stevige wandeling. Het eerste deel met lichte bries in de rug langs het strand, waar eb in vloed overgaat. Een allenige ‘ijsman’ neemt op zijn gemak een bad. Als wij bij zijn plunje arriveren, stapt hij uit het water, gebruind, gespierd, behaard.

“Mijn dagelijkse uitje”, verklaart hij. “Minuutje of vijf, heerlijk watertje, graadje of negen”. Drijfnat staat hij ons in de wind te woord. “Die Wim Hof is de echte ijsman. Dit is van alle tijden, ik kan niet anders meer”. Het maakt deze bikkel niet uit of het warmste of koudste dag ooit is. Hij duikt zijn dagelijkse plons.

Op de vernieuwde boulevard van Katwijk lopen we een echte ‘Katteker’ tegen het lijf, hier geboren en getogen. “Ik woon daarachter en loop iedere dag mijn rondje. Ja, ze hebben die boulevard prachtig opgeknapt. De parkeergarage onder het duin is een knap staaltje werk. Je moet echt even binnen, onder de grond kijken. Verlichting, kleuren, alles ziet er fraai en kunstig uit. Mag ook wel, want het heeft een aardig centje gekost. Nee, m’n vrouw maakt die lange wandeling van me niet mee. Onze dochter is bij haar op bezoek, voor mij de kans om er even tussenuit te gaan. Nou, fijne dag nog. En daar, verderop, gewoon even naar binnen gaan. Tot ziens”.

We ervaren alle mensen in deze regio als aardig, makkelijk aanspreekbaar en vriendelijk spraakzaam. Velen zijn hondenbezitters, aangetrokken door het kustgebied, waar het in sommige gedeeltes vrij staat om de hond los te laten ravotten. We komen in ieder geval tientallen vrolijke viervoeters in alle soorten en maten tegen, ook diverse ‘ijshonden’.

Tweede kerstdag is eveneens van uitzonderlijke temperatuur. Wel blaast een harde zuid tot zuidwestelijke rukwind, die een zuidwaartse wandeling langs het strand onaantrekkelijk maakt. Het zand stuift huizenhoog op, daar hebben wij niet zo’n behoefte aan. We gaan door Hollands Duin binnendoor, richting Meijendel en Ganzenhoek. We zijn vroegtijdig, het is zeer rustig. Mens noch hoefdier komen we tegen, een eenzame zwaan heeft in een duinrel zijn lange hals op z’n rug te ruste gelegd. Het dier slaapt drijvend. Drijft het slapend? Geen partner te bekennen, we vermoeden dat het een alleenstaande jonge asielvogel is.

Na vijf tot zes kilometer stappen komen we terug bij de strandopgang aan de Wassenaarse slag. We nemen eerst een verdiende kop koffie en delen een enorme appelpunt met - op verzoek - een bescheiden toef slagroom. Dan willen we nog even om de hoek bij de kitesurfers kijken. Niet te doen. De wind blaast het zand in ogen, neus en oren en de stoere surfers in wetsuits houden het voor gezien. Het is ook richting lunchtijd.

Wij gaan ons voorbereiden op het tweede deel van het kerstdiner, dat op eerste kerstdag is ingevuld met vijf gangen. Vanavond voltooien we ons kerstfeest 2015 met vier gangen.