(384) SAM69+: ‘Tenerife, tijdje terug’ (27)

Maandag 4 januari 2016

Prominente palm en kleine kereltjes

Hoewel de ober van Casa Domingo z’n vreselijkste best doet in z’n beste Spaans - CD te LM is ten slotte een chic restaurant -, valt hem heel lastig uit te leggen, laat staan te bevragen, dat we en wat we willen eten. Twee kanariepieten doen hun uiterste best mee te orakelen. We komen uiteindelijk uit op een ensalada mixta en twee keer morcilla dulce de Tenerife met een beetje pappas fritas.

Door de glazen wand kijken we vanuit een loge op een mengeling van bomen met in hun midden een prominente palm, waarlangs ons gezichtsveld op het uitgespreide huizendek van La Laguna neerdaalt.

(San Cristóbal de) La Laguna, circa twaalfduizend inwoners, wordt in 1496 gesticht door Alonso Fernández de Lugo, nadat hij Tenerife heeft veroverd. Hij roept de stad uit tot de hoofdstad van het eiland en kiest haar als woonplaats. De schaakbordachtige indeling van de straten is later vaak nagevolgd in de Nieuwe Wereld, als daar tal van steden worden gesticht.

La Laguna ligt op een vruchtbare hoogvlakte tussen de Montañas de Anaga in het oosten en de Cumbre Dorsal in het westen. De stad is aan de oevers van een meer gebouwd (de naam verwijst hiernaar), maar niet lang daarna verdwijnt het water. Recentelijk zijn er plannen opgevat om in de nabije toekomst op dezelfde plek een kunstmatig meer aan te leggen. Volgens koninklijk besluit krijgt La Laguna in 1816 een universiteit - tot voor kort de enige van de Canarische eilanden. In 1818 wordt La Laguna bovendien een bisschopsstad.

In 1822 verliest La Laguna haar positie als hoofdstad van het eiland, maar ze heeft haar plaats als spiritueel en religieus middelpunt van de archipel behouden. Het oude deel van de stad is omgeven door nieuwbouw en industrieterreinen, maar het oude centrum met zijn rechthoekige stratenplan heeft zijn middeleeuws aandoende karakter bewaard. 

In december 1999 is La Laguna door de Unesco tot werelderfgoed verklaard.

Wij zijn eigenlijk best onder de indruk van onze rit naar het Anaga-gebergte. Fantastische vergezichten lijken La Laguna aan Santa Cruz te plakken, bedrieglijke schijn door de donkere berghellingen, waarachter in de verte de oceaan zich verschuilt. Van het beruchte noorder vliegveld - bijna veertig jaar geleden de grootste ramp in de burgerluchtvaart - stijgt een Boeing 747 op.

Santa Cruz is te herkennen aan haar cultuurtempel ‘Auditoria de Tenerife’, uit de verte enigszins gelijkend op het Opera House van Sydney. Het ivoorwitte gebouw in Heilig Kruis laat je door z’n opvallende vorm twijfelen of het een agaveblad, een vleugel, een kromme snavel, de vin van een vis of het dwarsblad van een strelitziabloem voorstelt. Dit ontwerp van de Spaanse architect Santiago Calatrava Valls, afkomstig uit de buurt van Valencia, biedt jaarlijks onderdak aan het muziekfestival van de Canarische eilanden.

NB1: Op de wc-deur van CD te LM lacht een mannelijk Picassogelaat mij vrolijk toe. Ik kan als het ware in de diepte wateren, de plasbak hangt namelijk flink onder kniehoogte. Spanjaarden zijn inderdaad kleine kereltjes.

(wordt vervolgd, met NB2 e.v.)