(385) SAM69+: ‘Tenerife, tijdje terug’ (28)

Dinsdag 5 januari 2016

Geen glasblazer en geen geld

NB2: We zitten in het rookgedeelte van restaurant Casa Domingo. Het gedeelte voor niet-rokers is afgesloten, die ruimte oogt trouwens zeer ongezellig. Gelukkig krijgt onze buurtafel bezoek van de pater, met liefst vijf nonnetjes aan zijn zijde.

“Die zullen hier toch niet roken?”, gist Erna zachtjes in mijn richting.

“Niet onder hun kapje vandaan”, reageer ik.

Erna benadrukt: “Dit is een chic restaurant, hoor”.

Chic, maar wel fris, mede door de betegelde vloer en terrasbalkondeuren die open staan. Onze bestelde salade ziet er in ieder geval pico bello uit, de morcilla dulce verrassend: per persoon zeven zoete bolletjes met amandelschaafsel erin, luchtig gerold, in een donkerrode bietjeskleur. Behoorlijk dulce, zeer zoet dus. Het smaakt wel, de vraag is echter hoeveel van de zeven je op kunt zonder misselijk te worden. Eigenlijk is het een vreemde combi: gemengde salade, zoete ‘gebakjes’ en patatjes.

Ik werk zeven op zeven bolletjes naar binnen, als een echte Hollander. Erna uiteindelijk toch ook zes van de zeven. De salade gaat naturalemente schoon op, de patatjes bijna en de twee additionele broodjes voor driekwart. We kunnen er weer tegen, zegt de ene bolle wang tegen de andere.

Op de terugweg moet en zal Erna de glasblazerij van de Oostenrijker Gustl Letonja in de Calle Calvo Sotello 44 van Tegueste aandoen. Hij vervaardigt allerlei soorten glas, van Tiffany-klassiekers en modern tot tafels en lampen. Volgens ons reisgidsje kunnen we hem op vrijdag of zaterdag van 10.00 tot 18.00 uur aan het werk zien. Wel, we vinden het adres op vrijdag de dertiende rond half vier in de middag. De enige persoon die wij in het dorp ontdekken om de weg aan te vragen, is een oudere dame die niet uit Tegueste komt. Zij haalt haar schouders dus met verbazing op haar gezicht heel hoog op. Op eigen kracht zijn wij tot veel in staat. We lopen zo op die Calle af, het straatnaambordje hangt om de hoek. Voor nummer 44 moeten we een lichte, lange afdaling maken. 

Ter plekke aangekomen zien we geen glas- maar ijzerwerk dat neerhangt voor de etalage. Op een briefje staat aangegeven: vakantie van 9 tot 17 april. We vermoeden dat onze glasblazende vriend naar Tirol is, onwetend van de hoempa- en heisamuziek in zijn eigen woonplaats, die voor het aankomende feest al op vol volumen aan staat. Ons rest http://www.artisglas.com te noteren, voor de volledigheid.

Verder valt in Tegueste niets te beleven, zelfs de geldautomaten van de Cajas Canarias geven tot drie keer toe niet thuis. Geen verbinding met de computer in Holland, jokken de siësta houdende bankfiguren. Dus racen wij gauw naar Garachico, waar dezelfde Caja Canaria simpel en snel de gevraagde hoeveelheid euro’s uitspuugt, zodat we onze weekendboodschappen eerst in de auto en daarna in huis kunnen halen.Om kwart over vijf vallen we onze schoongemaakte finca-woonruimte weer binnen. De langste dag tot nu toe zit erop, zowel in uren gezien als in 158 kilometers.

(wordt vervolgd)