(423) SAM70+, over glas, kant en vergane glorie

12 februari 2016 - Venetië, Italië

Vrijdag 12 februari 2016

Kunst, geen kitsch

Vrijdags in Venetië is varen in de vaporetto. Bootjesdag, we willen naar Murano, Burano en Torcello. Een dagkaart brengt ons overal, alleen even puzzelen hoe laat waar welke boot waarheen vaart. Dat sluit op het water op elkaar aan, zoals de metro in metropolen ondergronds opereert. Heb je het gekleurde, genummerde stelsel eenmaal door, kan de drukte die zich bij de aanlegsteigers aandient je niet meer van je stuk brengen. Tot onze verrassing komen we onderweg onder Nederlandse vlag de ‘Sea Shepherd’ van Greenpeace tegen.

Net als Venetië bestaat Murano uit kleine eilandjes, door bruggen met elkaar verbonden. Het eiland is sinds 1291 centrum van glasblazers, die hun ovens in dat jaar vanwege brandgevaar en rookoverlast van Venetië hierheen moeten verhuizen. Dat resulteert in voorspoed. In de 15e en 16e eeuw is Murano hét glasproducerende centrum in Europa. Glasblazers genieten ongekende privileges. Maar wie het waagt om het eiland te verlaten en elders te gaan werken, kan rekenen op strenge straf. Er wordt nog altijd veel glas geproduceerd, horden toeristen bezoeken een glasfabriek. Wij nemen een kijkje bij een glasblazer in actie en gaan op strooptocht naar een vogel van Muranoglas voor Erna’s collectie gevederde glazen vriendjes. We passen goed op voor kitsch uit het verre Oosten tussen de kunst. Een vriendelijke jongeman staat ons te woord en vraagt meteen naar de datum van Koningsdag. Hij wil zijn vriendin trakteren op een paar dagjes Amsterdam, waaronder de feestelijkste.

Van Murano varen we naar Burano, het kleurrijkste lagune-eiland in een uithoek van de noordelijke lagune. Van verre herkenbaar aan de zwaar hellende toren van zijn kerk. Aan de kaden van dit dichtbevolkte eiland staat een bonte mengeling van kleurig geschilderde huizen. Via Baldassare Galuppi is de hoofdstraat, genoemd naar de in Burano geboren componist, die leefde van 1706 tot 1785. Het is overduidelijk dat op dit eiland kant en linnen worden verkocht. Ook zijn er diverse trattoria’s, waarvan wij eentje uitkiezen om een pizza, gemengde salade en glas rode wijn te verorberen. Authentiek kantwerk uit Burano is vandaag de dag zeldzaam, want het is arbeidsintensief en duur. Museo del Merletto met origineel linnengoed en kleding met antiek kantwerk hebben we niet bezocht. Hoewel Erna liefhebster is, loop ik de kantjes er vanaf.

Al met al vliegt de tijd voorbij en is de trip vermoeiend genoeg. Beseffend dat een volgende gelegenheid zich niet snel aandient, gaan we toch ook nog naar Torcello, dat op vijf minuten overtocht met het bootje ligt. Torcello, tussen 5e en 6e eeuw gesticht, was ooit een bloeiende kolonie met twintigduizend inwoners. Het eiland raakt in verval en kent nu nog zestig bewoners. De Byzantijnse kathedraal herinnert aan de vroegere glorie, die wij vrij snel achter ons laten. 

Onze een na laatste boottrip brengt ons via Burano met zeer velen terug naar Venetië, voor onze laatste nacht. Morgen per boot de weg naar het vliegveld zien te vinden. Dat is weer eens wat anders dan met de gebruikelijke bus.

Foto’s

1 Reactie

  1. Marijke:
    13 februari 2016
    Daarnet bovenstaande gelezen en de foto's bekeken. Wat hebben jullie een paar unieke dagen daar genoten. Prachtig fotogeniek weer erbij, de afbeeldingen zijn zo kleurrijk helder en ook zo mooi, dat ik stante pede zelf die Venetie-ervaring zou willen ondergaan...goede terugreis vandaag!