(43) SAM69, over de ene bank en de andere

Woensdag 28 januari 2015

Weer in het rood

De bank van om de hoek is niet meer wat en waar hij was. ‘Kredietcrisis’ is de duiding voor wat enkele jaren geleden in de financiële wereld is ontstaan. Een stagnerende huizenmarkt en mindere hypotheken drogen de geldmarkt op. Banken lenen elkaar helemaal geen geld meer, sommige gaan zelfs failliet of worden overgenomen. De negatieve ontwikkelingen versterken elkaar. Het financiële systeem wordt flink bedreigd, ingrijpen van centrale banken blijkt uiterst noodzakelijk.

In Nederland ligt het toezicht op de banken in handen van DNB. Niet te verwarren met Dirk Scheringa’s DSB, uit de omgeving van Alkmaar. Dirk Scheringa Bank raakt in opspraak, beschuldigd van financiële wanpraktijken als veel te dure hypotheken en bedrieglijke koopsompolissen. De Nederlandsche Bank (DNB) verzoekt de rechtbank om een noodregeling. Pieter Lakeman van SOBI roept op tot een bankrun. In 2009 is DSB definitief failliet, daaronder ook het Museum voor Realisme in Spanbroek, dicht bij de kaasstad.

Ik hield mij nooit aan de woorden van Albert Einstein. “Het grootste wonder is rente op rente”. Zijn opvatting: zet je geld op de bank, blijf ervan af en laat het uitgroeien tot een fors kapitaal. Ik probeer dat niet eens. Mijn nazaten – bestaan die? - krijgen nul op hun rekest, niks op hun rekening.

Onze rode hoekbank is ook niet meer wat en waar hij was. Het chique leder gedroeg zich na een betrekkelijk korte zit tamelijk slecht. Het gaf sleetse zitplekken op, lappen rood vlees hingen naast in- en opvallende gaten. Geen kwaliteit die wij bij de prijzige aanbesteding uit onze schaarse middelen verwachtten. Reclamerend aankloppen bij het meubeladres van naam en faam, ook in Alkmaar gevestigd, biedt geen soelaas. Het geeft niet thuis en zet je als klant slechts op tilt. “De oorzaak van uw probleem ligt extern, is niet ons pakkie-an”, luidt de weinigzeggende reactie met veel betekenis. Crisistijd. Tegenwoordig wordt tegenspraak niet geduld. Klantvriendelijkheid, laat staan poolshoogte komen nemen, is teveel gevraagd.

Wij besluiten tot een bankrun op ons kapitaal. ‘Haal je geld van de bank, het leidt daar slechts een stilleven’, speelt door ons hoofd. Gelukkig hoeven we geen noodregeling te treffen, laat staan een beursgang te maken. We dienen geen schadeclaim in, noch hebben we Pieter Lakeman nodig. Wij verlenen onze ‘Huiskamer voor Realisme’ een nieuwe bank voor het exemplaar dat ons in de steek heeft gelaten, de hangplek wiens voortbestaan aan een zijden leren draad kwam te hangen. We verlenen ons zelf een bankvergunning. Kortom, wij grijpen met daadkracht in een negatieve ontwikkeling in, alsof we een Wouter Bos, een Gerrit Zalm, een Noud Wellink zijn. Voor de koopsom hebben we geen achtergestelde lening nodig. KK betekent kosten koper. KK staat ook voor Klaas Knot, huidige baas van De Nederlandsche Bank. Hem ga ik maar eens bellen met de vraag of hij streng toezicht op onze nieuwe bank wil houden. Die wordt vandaag bij ons thuis afgeleverd. De remplaçant is opnieuw in het rood, dat staat het vrolijkst in ons huis vol realisme.