(444) SAM70+, over goudkoorts en geluk van korte duur

4 maart 2016 - Barkerville, Canada

Vrijdag 4 maart 2016

Vliegensvlug verbrast vermogen

West-Canada wacht op ons. Vanuit Vancouver is het een uurtje of vijf, zes met de auto naar een guest ranch. Over de Cariboo Highway kunnen wij ons geluk beproeven met uitstapjes in de omgeving. Vliegvissen, goudwassen, zingend rond het kampvuur zitten of ervaring opdoen in hoefijzerwerpen. De dresscode is jeans, de sfeer ontspannen.

In de naam van de legendarische Cariboo Road - Highway 97 - vallen nog steeds de ambities en hoge verwachtingen van duizenden goudzoekers te beluisteren. Hier is in de jaren 1860 de beste route naar de goudvelden in de Cariboo Mountains aangelegd. Een steenslagweg tot aan Barkerville, de voornaamste plaats van de goudstreek.

Na de eerste vondsten aan de benedenloop van de rivier ‘Fraser’ stromen in 1858 avonturiers op zoek naar nieuwe ‘bonanza’s’ het land binnen. Steeds verder noordwaarts speurend naar goud in de bovenloop, met tienduizenden tegelijk. Maandenlang vinden zij niets, tot de eerste fortuinzoekers in de late herfst van 1860 bij Antler Creek goudnuggets ontdekken. Onder hen William Dietz, bijgenaamd ‘Dutch Bill’. In een klein riviertje heeft hij succes, ze noemen het watertje Williams Creek.

In de zomer van 1862 komt Billy Barker met een paar vrienden naar de plaats die later zijn naam gaat dragen. Zij vinden in hun claim lange tijd alleen maar kiezels en andere steentjes. Uiteindelijk treft Billy op een diepte van zestien meter goud aan - met een waarde van duizend dollar per vierkante voet. Billy’s stukje grond brengt een vermogen op. Nuggets en goudstof leveren hem zeshonderdduizend dollar op, maar hij verbrast zijn kapitaal razendsnel. Als hij in 1894 straatarm in Victoria sterft, wordt hij in een armengraf begraven.

Barkers vondst veroorzaakt een enorme opleving van de goudkoorts in Brits Columbia. Het brengt het naar hem genoemde Barkerville tot bloei. Jaren voordat Vancouver enige betekenis heeft, is Barkerville de grootste stad ten westen van Chicago en ten noorden van San Francisco. Het speciaal opgerichte Theatre Royal voert opera’s en melodrama’s op met internationaal bekende acteurs, in de saloons drinken eigenaars van rijke claims Franse champagne.

Het leven in Barkerville is betoverend. Na de verwoestende brand van 1866 is de stad in zes weken weer opgebouwd. Gokken, paardenraces en bokswedstrijden horen erbij. Goudzoekers leveren hun moeizaam uit de aarde geschraapte geld moeiteloos in bij dames van lichte zeden, de zogenaamde Hurdy Gurdy Girls. Toch is het geluk van korte duur. Al in 1875 verlaten de meeste goudzoekers de levenslustige metropool en rond 1900 vervalt Barkerville tot een vrijwel verlaten spookstad.

In 1958 - een eeuw na de eerste goudvondsten - realiseert de Canadese regering het Barkerville National Historic Park. Het origineel getrouw zijn bijna honderd gebouwen gerestaureerd of opnieuw neergezet in een museumdorp. Nu ‘wonen’ er gekostumeerde inwoners, die in winkels werken, in werkplaatsen hameren en - zoals in 1870 - de krant drukken. Ook Theatre Royal is weer opgeleefd. Melodrama’s uit de goudkoortstijd worden met liefde voor historische details opgevoerd.

Komen wij in de buurt, wil ik met genoegen de rol van ‘Dutch Bill’ op mij nemen.