(448) SAM70+, over fietsspoor langs een autodidact (4)

Dinsdag 8 maart 2015

’t Fûgelhûs en Ferwoude

‘Euzie’ struinde met zijn handkar de omgeving af naar handel. ’s Avonds keerde Jopie’s vriend weer moe bij ‘vader’ en ‘moeder’ in tehuis 'It Ankerplak' terug.

Mijn fietstocht gaat verder door het pittoreske dorpje Idsegahuizum - ‘Skuzum’, zoals de Friezen zeggen - en vervolgens over de Dorpsweg naar de Zeedijk. Ik ga over de brug linksaf langs de Dijkvaart in de richting van Piaam. Over de volgende brug rijd ik Piaam in en zie aan de rechterkant direct het huis in vergane glorie dat staat afgebeeld op ‘Bouwvallig schuurtje bij Piaam’ (1991).

In Piaam bevindt zich het natuurhistorisch museum ’t Fûgelhûs - onderdeel van de Aldfaers Erf Route -, waar een bijzondere collectie van ruim tweehonderd vogels uit de omgeving is te zien. Verscholen achter de kerk ligt het restaurant ‘Nynke Pleats’, een aardige pleisterplaats om in het weekeinde aan te leggen. In het Fries is ‘pleats’ het woord voor gebouw of boerderij. De ‘buorkerij’ staat voor het boerenbedrijf. Iemand die een mooi huis heeft, heeft in het Fries ‘goed buorke’, dus goed geboerd.

Na Piaam vervolg ik mijn weg langs Zeedijk en Dijkvaart naar Gaast. De Dijkvaart biedt in het voorjaar domicilie aan veel broedende watervogels. In de landerijen staan twee merkwaardige, grote boomgroepen, de zogenoemde ‘Buismans’ eendenkooien. Vroeger werden eendenkooien gebruikt om eenden te vangen. Een eendenkooi bestaat uit een grote vijver, door bomen en struikgewas omzoomd. In de vijver zwemmen tamme eenden die hun overvliegende wilde soortgenoten naar beneden lokken. Deze zwemmen naar de vangpijp, waar de kooiker ze uit haalt en de eenden een kopje kleiner maakt. Ze gingen dus letterlijk de pijp uit. 

Bij de brug, links naar de Kooireed, klim ik over de dijk om naar vogelkijkhut ‘De Ral’ te lopen. Hier zie ik het rietlandschap dat op meerdere tekeningen van Jopie voorkomt. Hier proef je de serene rust, die ook voor de tekeningen zo kenmerkend is. Ik vervolg mijn weg langs de Zeedijk en kom in Gaast, waar ik de tweede weg links neem, de Buren. Dit straatje slingert zich door Gaast en komt uit bij It Nije Binnenpaad, een nieuw fietspad naar Ferwoude. Bij de tweede brug zie ik het vergezicht op Ferwoude, dat op de tekening ‘Opkomend onweer bij Ferwoude’ uit 1948 is weergegeven. In Ferwoude neem ik vlakbij de kerk een kijkje in de timmerwerkplaats, die deel uitmaakt van de Aldfaers Erf Route.

Na het fietspad ga ik meteen rechtsaf (de Buren), nog eens rechts (Scharnebuursterweg) en bij de kruising via Doniaburen opnieuw rechtsaf, terug in de richting van de Zeedijk. Over de brug ga ik links, langs de Zeedijk, naar Workum. Na ongeveer een halve kilometer staat links aan de overkant van de Dijkvaart het rode huisje van de tekening ‘Rood huis bij Doniaburen’ (1990). Ik loop de Zeedijk op en zie de landerijen en de Workumerwaard. Een paar honderd meter verderop, na het dijkhuisje, wandel ik een uurtje naar het groene strand en door de uitgestrekte vlakte, een kilometertje of vijf, zes.

(wordt vervolgd)