(452) SAM70+, over eieren in het kievitsdal

Zaterdag 12 maart 2016

Volle tank, volle mond

Landgoed ‘Groot Kievitsdal’ - begrip in Gooi en omstreken - ligt sinds 1923 op de grens van Hilversum en Baarn. Zeven jaar voor dit romantisch rietgedekte pand aan de rand van een prachtig bos de leeftijd van honderd jaar bereikt, ontvang ik van een oud-medewerker een onverwachte e-mail. Hij heeft als kok een derde van de restaurantleeftijd in de keuken gewerkt - 33 jaar om precies te zijn -, waar ik er als tiener ooit ongeveer één procentje van die bijna-eeuw aan de slag was. In de spoelkeuken, om mijn zakgeld aan te vullen. Daar heb ik in een van mijn blogverhalen wel eens melding van gemaakt.

Plaats iets op internet, het wordt geheid opgespoord. Ook oud-kok M. slaagt erin mij te vinden. Hij onderzoekt de historie van ‘Groot Kievitsdal’, alsof hij naarstig eieren raapt. In een van mijn blogverhalen ontdekt hij mij als oud-medewerker. Zijn interesse gewekt, vraagt hij wat ik mij van die tijd herinner. Chef-kok, namen van collega’s. M. beschikt al over een ‘aardig lijstje’ van personeel uit het verleden.

Door M.’s impuls knarsen de radertjes in mijn brein. Ze weten echter niet anders boven tafel te tillen dan de toenmalige eigenaar. Andere namen komen niet boven, hoe diep ik ook nadenk. Spannende avonturen kan ik evenmin te berde brengen. Het was gewoon hard werken tegen uurtarief, meestal ’s avonds en zelfs tijdens de kerstdagen. Tot mijn tevredenheid, want ik was in staat de tank van mijn bromfiets gevuld te houden.

M. vraagt naar details als data en werktijden, die uit mijn geheugen zijn verdwenen. Hij stuurt wat foto’s die herinnering opwekken. Eigen foto’s uit die tijd kan ik niet leveren. M.’s website maakt indruk op me. Fraai hoe hij die gegevens allemaal bij elkaar heeft gesprokkeld, als ‘eierraper’ in het dal van de grote kievit.

Graag hoor ik nader, besluit M., wat ik uiteraard niet op mij laat zitten. Beste M., brief ik terug, ik vind het knap dat je mij hebt getraceerd. Met jouw verzoek rakel je een deel van mijn tienerjaren op. Vanuit mijn ouderlijk huis in Hilversum-Zuid zie ik me nog op mijn bromfiets naar het hotel-restaurant tuffen, in de eerste helft jaren 1960. Afwassen in een stinkende, dampende spoelkeuken, ook in de weekeinden. Smerig werk, vet uit de pannen kleefde onder mijn kin. Toch ging ik er altijd met plezier heen. De toenmalige chef-kok propte, als zijn werk erop zat, altijd een of twee hardgekookte eieren in zijn mond. Hij kauwde ze in één keer voor mijn neus weg. Kippeneieren, geen kievitseitjes. Verbaasd, eigenlijk met afschuw, draaide ik mij om. Zonder hem na te apen, wat ik wel van hem mocht.

O ja, in het zomerseizoen runde ik ook de toenmalige midget-golfbaan. Verkocht ik af en toe een op het houten plankje vergeten kaart nogmaals, door de vermelde resultaten te gummen. Heb ik M. maar niet geduid, stel dat hij dat op zijn site vermeldt.

(Zie ook: http://members.ziggo.nl/onclin12/)