(462) SAM70+, over Bretonse heide, brem en graniet

Dinsdag 22 maart 2016

Boeken in Bécherel

De dagen lengen, de zon wordt warmer, de natuur ontwaakt. Het ideale seizoen komt eraan, mijn behoefte om het voorjaar in te fietsen groeit met de dag. Dromend langs onze kust langzaam naar het zuiden afzakken. Minstens tot Bretagne, waar de lentes vaak zacht zijn, langs kleurenspektakels van paarse heide en gele brem. Als ik vandaag de deur zou uitstappen, kan ik het ‘Fête du livre’ in Bécherel meemaken, een pittoresk stadje dat zich onderscheidt door zijn toewijding aan het boek. Dat zou nog eens een vrolijk voorjaarsweekend, excusez paasweekeinde zijn, de perfecte combinatie van ontspanning en cultuur. Het boekenfeest aldaar is een uitgelezen kans om van het grote aantal boekhandels en tweedehands boekwinkels te genieten. Of ik de diversiteit van lezingen en uitvoeringen goed kan volgen, is de vraag, maar in een knusse theesalon vind ik vast mijn weg.

Ik kan in Bretagne uit diverse fietsroutes kiezen over wegen voor langzaam verkeer - ‘voies vertes’, groene weggetjes - die samen meer dan duizend kilometer beslaan. Die wegen over jaagpaden, oude spoorlijnen of kleine paadjes zijn voornamelijk vlak. Als toerist kom ik graag op het ‘schiereiland’ dat zich met legendarische gronden vol megalieten in de Atlantische Oceaan stort. Dan voel ik me opvolger van de druïden, die eerst plaats maakten voor handelaren, piraten en vissers, en nu dus voor fiets-piraten on tour.

Ik baan mij een weg tussen de typerende, traditionele huizen, die met leisteen bedekt in het graniet verscholen liggen, korstmos als versiering. In de stadjes laten houten vakwerkhuizen de geschiedenis herleven, vaak binnen de bescherming van vestingmuren. De sterkte van de vestingwerken is af te meten aan de vuurtorens en de dijken. Waar de Spanjaarden, Engelsen en rivaliserende hertogen Bretagne begeerden, verdedigde het zich door wallen, burchten en kastelen op prachtige plekken. De beste observatieposten bevinden zich in Cap Fréhel en Camaret. Tegenwoordig zijn het bezoekers die deze bouwwerken - vreedzaam - veroveren. Mijn favoriet is het vestingstadje Concarneau.

Voor hun landgoederen en boerderijen hebben de Bretons gezwoegd met graniet. De steensoort zorgt voor de unieke charme van de sobere dorpen, die tegelijk massief en heel gastvrij zijn. Ik herken die traditionele bouwstijl in een oogopslag, al varieert de bouwstijl afhankelijk van de beschikbare materialen per streek. Na elke bocht is het landschap in Bretagne anders. Je ontdekt spectaculaire zeelandschappen en intieme baaien naast gastvrije valleien en betoverende heidevelden. Het landschap verweeft de aarde met de zee, de contrasten weerspiegelen de Bretonse ziel.

Bretagne beschikt over een groot aantal natuurgebieden. Naast de natuurreservaten zijn er een vijftigtal ‘Natura 2000’, voornamelijk aan de kust, en nog eens zo’n 320 beschermde locaties van gemiddelde grootte. Onder dit uitgebreide aantal bevinden zich bekende plaatsen als de baai van Mont St-Michel, de Pointe du Raz en bezienswaardigheden als Sillon de Talbert, een uitroepteken op het schiereiland van Tregor dat zich drie kilometer voortzet in een zee bezaaid met rotsen. Geen fata morgana, maar geologische curiositeit en een legendarische plek om vlak boven het water te lopen.