(472) SAM70+, over wandeling langs charme en rafelranden

Vrijdag 1 april 2016

Mijmeren over Morrison

Juist vandaag verteer ik een voordelige vlucht. Als ‘Vanorak' raap ik het Belfast van Van Morrison op. In Hyndford Street begroet een mooi meisje met bruine ogen mij. Krap naast elkaar staan hier arbeiderswoningen van rode baksteen. Op nummer 125 is de zanger geboren, die mij een half jaar voor is. Anders dan de mijne heeft zijn vader een platencollectie, met onder meer muziek van Mahalia Jackson en Muddy Waters. Artiesten met de M van microfoon, van Van’s moeder die ook zangeres is. Familie Morrison met beginletter M. 

‘Van the Man’ maakt furore met Them, daarna volgt een solorepertoire met wereldhit over het meisje dat mij verleidt: ‘Brown eyed girl’. Van Morrison heeft zijn geboortestad nooit uit het oog verloren. Hij heeft zelfs een route langs plekken gerealiseerd, waarnaar hij in zijn nummers verwijst. De wandeling draagt zijn naam - ‘The Van Morrison Trail’ - en leidt zijn fans - ‘Vanoraks’ - over 3,5 kilometer door Oost-Belfast. De tocht begint enkele straten voorbij zijn geboortehuis, vlakbij zijn lagere school die in een statig pand met mos op kleine dakpannen is gevestigd. “Here I am again. Back where I belong. Everything the same”. Morrison’s mompelende tekst vult momenten waarin verkeer voorbijraast.

De voetsporen van Morrison’s Trail lopen niet altijd langs de glanzende kanten van Belfast. Het dichtbij gelegen ‘The Hollow’, waar Van met plezier zijn jeugd doorbrengt, is nu een treurige bouwput. In zijn fameuze ‘Brown eyed girl’ bezingt hij op romantische wijze het beschutte deel van Connswater River.

Orangefield Park is ook zo’n bestemming, die hij in het soulvolle ‘Orangefield’ bezingt. Dit park ligt naast de middelbare school, waar de zanger onder de voornaam Ivan in de klas zit. In die tijd is hij geen echte prater, nu is hij (70) wat minder nukkig.

De wandeling door Belfast voelt als een terugblik op het leven van Morrison. Wegdromen ligt op de loer, hoewel het fietspad dat vroeger een spoorweg was - Belfast & County Down Railway - geen warme gevoelens oplevert. In de riante laan van Cyprus Avenue is dat een ander verhaal. Waar de ochtendzon goudkleurig door hoge bomen straalt, tekent zich het contrast af met de krappe Hyndford Street waar Morrison het levenslicht zag. Hij bezingt het bijna zeven minuten in het gelijknamige ‘Cyprus Avenue’. 

De laatste bestemming van de wandeling blinkt evenmin uit in schoonheid. In ‘A sense of wonder’ bezingt hij de straat Beersbridge Road, waar hij lokale specialiteiten bestelde. Verlekkerd somt hij ze op. “Gravyrings, wagon wheels, barmbracks, snowballs”. Ik kijk rond, maar kan ze niet vinden. Wat een vaste stek voor gefrituurde vis voor Morrison was, heet nu ‘Happy Garden’. De deur van het Chinese restaurant is gesloten, ik keer terug naar het stadscentrum. Twee muurschilderingen in de wijk Cathedral Quarter herinneren aan de bekendste zanger van Belfast. 

In een van de mooie pubs hef ik een Guinness op de man met een eigen stadswandeling en sinds juni 2015 in de Britse adelstand verheven. Ik proost op ’Sir Van’ en zijn muziek.