(482) SAM70+, over bloemen en beeldhouwwerk

Maandag 11 april 2016

Lotussen en Lele Luzatti

De tuinen van ‘La Mortella’ bestaan uit lagergelegen ‘The Valley’ en hoger deel ‘The Hill’. Russell Page’s creatie is van veel fonteinen, poeltjes en stromend water voorzien. Hiermee ontwikkelt zich een variatie van waterplanten als papyrus, lotus en tropische waterlelie. De verschillende niveaus zijn door stenen paden en stenen trappen met elkaar verbonden, terrasjes bieden prachtige doorkijkjes op de baai van Forio.

La Mortella herbergt tropische en subtropische bloemen en planten uit de hele wereld. Velerlei vormen en kleuren zijn een lust voor het oog. Wij ontmoeten een echtpaar, waarvan ik door zijn hoed vermoedde dat de man een statige Italiaan is. Het stel blijkt echter uit Melbourne (Australië) afkomstig en reist inmiddels een jaar of drie de hele wereld over. Afrika hebben zij al gerond, delen van Europa zijn aan de beurt en geheel Zuid-Amerika komt eraan. Hun reisbureau hebben zij verkocht, van daaruit kwamen ze op Ischia terecht. Het meest favoriet - vooral bij de Australische - is Rome, waar zij regelmatig terugkeren. Hun eigen huis in Melbourne draagt veilige sloten, hun kinderen zijn volwassen en leiden hun eigen leven. “Wie dan leeft, wie dan zorgt”. Maar met een gekochte en dóór te verkopen jeep heel Afrika bereizen, van Marokko en Mauretanië tot Mozambique en voormalig Congo, moet je durven.

In het tropische ‘Victoria House’ regeert reuze waterlelie ‘Victoria amazonica’. De vijver waarin hij drijft, wordt gevuld door ‘The Bocca’, het beeldhouwwerk dat een fameus façademasker voorstelt. Orchideeën, bromelia’s (van Erna geleerd) en wonderlijke klimplanten geven kleur aan de kas. De klimmers heten ‘Strongylodn macrobotrys’ en ‘Thumbergia misoriensis’ (van het naamplaatje geleerd).

Het museum huisvest diverse memorabilia van Sir William Walton. Onder meer een collectie foto’s van Cecil Beaton, bekend Brits fotograaf, en een poppentheater van de beroemde Italiaanse ontwerper Lele Luzatti, met vele karakters uit Walton’s werken in de hoofdrol.

Rondlopend ontdekken we heel veel moois. Ik noem ‘The Temple of the Sun’, ‘The Orchid House’, ‘The Nymphaeum’ en ‘The Aviary’ (vogelhuis). On top of the Hill staat een Thais paviljoen door lotusbloemen omringd als plek om te mediteren. Kikkers laten er ongezien luidruchtig van zich horen. De Australiër die wij spreken, is niet onder de indruk van kleine amfibieën. Hij is gekko’s en goanna’s gewend, waar wij ons iets bij kunnen voorstellen. Gelukkig kunnen wij hem de weg naar ‘Crocodile Waterfall’ wijzen.

Op de noordwestelijke helling van berg Epomeo, in de buurt van Punta Caruso, staan wij na afloop van ons bezoek aan ‘La Mortella' voor de keus om per bus of per benenwagen hotelwaarts te gaan. We kiezen met een lichte omweg voor het laatste, waarmee we in Lacco Ameno oordelen dat we opnieuw het recht op een Italiaans ijsje hebben verdiend. Dat levert energie voor de tweede helft van onze wandeling van nog een half uur heuvelopwaarts. Daarna wacht ons het nare klusje om een glas rode wijn in te schenken, in afwachting van ons avondeten, dat voor de zoveelste keer door Herr Domenico wordt geannonceerd.