(52) SAM69, over een avontuurlijk rattennest

Vrijdag 6 februari 2015

Look Out en Brooke Shields

Jaren terug reis ik als backpacker-avant-la-lettre naar Australië. Op avontuur, Boudewijn Büch achterna. De vlucht met Malaysian Airline Systems verloopt in twee etappes. MAS-stewardessen zijn smiley beautiful, gratis cognacjes wiegen mij in slaap. Overnachten in Kuala Lumpur is in mijn ticket inbegrepen. De bloedhete, klamme tussenstop biedt onderdak in een AC-hotel, Air-Conditioned. Buiten verga ik van herrie en hitte. De liftboy wijst mij een streetwalk langs kraampjes vol etenswaren. Bang voor vreemd voedsel - horden vliegen op de hapjes - bedank ik voor gastvrije gebaren.

Ik land ‘s nachts in Perth, West-Australië. Afhalers wachten passagiers op. Ik zoek een bus of taxi om naar het stadscentrum te komen. Dienstdoende chauffeurs ontwaken helaas pas na ochtendgloren. De terminal loopt leeg als het magazijn van een mitrailleur. Ik voel mij bulletje bonenstaak. Doodmoe slaap ik op een keiharde bank in. Vrij snel wakker besef ik dat de ‘Roberts’ niet van mijn komst hebben geweten. Ik heb het Australische gezin van Dave, Anne, zoon Bruce en dochter Jan ontmoet aan de Spaanse Costa del Sol. Terug in Nederland besluit ik hen impulsief op te zoeken. Briefpost per airmail duurt te lang, moderne media als e-mail bestaan niet.

Tas in de hand en zak op de rug  kosten me bloed, zweet en tranen om hun huis aan Yagoonastreet te traceren. Om acht uur a.m. stap ik in een bus. Dan slenter ik een kilometer of tien onder brandende zonneschijn naar buitenwijk Duncraig. Niemand thuis. Toevallig wipt Dave langs om zijn lunchpakketje op te halen. Vergeten. Heeft hij geen honger, simuleren de blinden dat de Roberts nog door Europa trekken.

Gastvrij wijst Dave mij de logeerkamer. Hij naar zijn werk, ik oververmoeid in diepe slaap. Ze laten mij anderhalf etmaal aan mijn lot over. Als tegenvoeter ontwaak ik, ‘Down Under’. Ze nodigen mij uit bij de Chinees. Reunie met rijst. We proosten met BYO-wijn – ‘Bring Your Own’ –, waar ik Fosters of Four Ex (XXXX) verwacht. In geen land ter wereld drinken ze immers zoveel bier als in Australië.

Onder het eten schilder ik mijn plannen. “Van Perth via de Nullarbor Highway naar Melbourne, Adelaide, Sydney, Brisbane, Cairns, Darwin”. De Ozzies bevelen mij ‘Rottnest Island’ aan, eiland voor de kust bij Fremantle. “Populair vakantieoord. Dutchman Willem de Vlamingh ontdekt het en noemt het ‘Rotte nest’ (rattennest). Er leven quokka’s, kleine inheemse buideldieren, net ratten”.

Ik vertoef een week op ‘Rotto’. Bomansgevoel in de buik, Wolkers’ wilskracht in my mind. Ik ontmoet horden quokka’s. Ik wandel langs zoutmeren: Lake Baghdad, Garden Lake, Serpentine Lake. Ik sta op Lookout Hill, aanschouw Vlaminghs Landing Place van 1696. Ik wandel naar Cape Vlamingh op de uiterste westpunt, kilometers van de jetty. Ik slaap op wit zand aan de blauwgroene baai ‘Little Parakeet’, onder een gekantelde roeiboot. Middernachtsdromen over Brooke Shields, in bikini in lichtblauw lagunewater.

Mijn avontuur is geslaagd. Van giftige slangen en satanische spinnen heb ik geen weet. De ‘ratten’ knagen ’s nachts, maar zij blijken ongevaarlijke herbivoren.