(66) SAM69+, over Auckland en de Sky Tower

20 februari 2015 - Auckland, Nieuw-Zeeland

Vrijdag 20 februari 2015

Parel van de Pacific

Of het rivaliteit is tussen Kiwi’s en Aussies weet ik niet, maar de Sky Tower van Auckland is enkele meters hoger dan de Sydney Tower in Australië. De hoogste toren van het zuidelijk halfrond rijst 318 meter de lucht in, uitzichtplatforms vormen het venster op de ‘City of Sails’. Wij staan al eens op de Twin Towers in New York, eenmaal aan de onderkant van de aarde reiken we - ‘op onze kop’ - opnieuw naar blauw uitspansel. Om nooit te vergeten, al was het door op het glazen vloerdeel te stappen, met ‘vlinders’ in de buik door naar voetgangers op straat te kijken. Speelgoedpoppetjes. Levensecht was de (af)schrikwekkende ‘levende pop’, die onverwacht aan de buitenkant van het glaswerk hing. De bungy’glider’ – via parallelle kabels - springt van de top en blijft lachend, armen en benen gespreid, op grote hoogte voor onze neus hangen. Zijn jump is precies op tijd stil gezet. Voor een foto? Weet je dit niet, doet zich een plotse gruwel aan je voor. Brrr. En dan smile, smile.

Auckland behoort tot de omvangrijkste steden van de wereld. In oppervlakte tweemaal zo groot als Londen. Slechts rond één miljoen inwoners, Londen heeft er tig maal zoveel. Buiten Aucklands centrum bestaat de stad voornamelijk uit witgeschilderde houten, vrijstaande huizen met flinke tuin. Rondom liggen meer dan vijftig uitgedoofde vulkanen. De levensader van deze multicultistad is Queen Street met winkels, restaurants en uitgaanscentra. Aucklanders – Europeanen, Maori, Polynesiërs, Aziaten – laten zich niet opjagen. Zij genieten hun leven onder het motto ‘Don’t worry, be happy’.

Rond 1350 vestigen zich de eerste Maori, aangetrokken door de vruchtbare grond. De verschillende stammen voeren gewapende strijd met speren, een ervan zoekt bescherming bij Europese nieuwkomers met vuurwapens en haalt hen over zich te settelen. De Britse luitenant William Hobson koopt een stuk land rond Mount Eden en sticht de stad Auckland. De stad wordt uitgeroepen tot hoofdstad van de kolonie, later – in 1865 – opgevolgd door Wellington.

Auckland ligt op een smalle landstrook, omgeven door twee natuurlijke havens. In het weekeinde krioelt het van de zeilboten. Een op de vier Aucklanders heeft een eigen boot. Een tochtje met de goedkope veerpont maakt duidelijk waarom Auckland ook ‘Parel van de Pacific’ wordt genoemd. Blauwgroen water, witte zeilbootjes, zwartgrijze Auckland Harbour Bridge, donkergroene vulkaan Rangitoto, veelkleurige skyline: een betoverend schilderij. Al voor de Tweede Wereldoorlog bezitten veel inwoners van Auckland een auto. Dat neemt na de oorlog alleen maar toe. Er wordt een netwerk van snelwegen en de verbindende Harbour Bridge aangelegd. Het openbaar vervoer verliest, de laatste tram rijdt in 1956, het netwerk van spoorwegen wordt niet geëlektrificeerd.

De stad groeit in alle richtingen, de uitbreiding is hier niet aan vaste lijnen gebonden. Ruimte volop voor ruime laagbouw en een uitgebreid wegennet. Bewoners zijn vooral afhankelijk van hun auto. Hier noemt men dat urban sprawl, een term die wij in ons dichtbevolkte landje niet snel zullen hanteren. Misschien reden om naar een Noorder- of Zuidereiland te verkassen?

 

1 Reactie

  1. Marijke:
    20 februari 2015
    Je Auclandbeschrijving, een lekkermakertje, dat de verleiding groot maakt om Kiwiland toch eens te bezoeken. Doch plichten en leeftijd ho-houders op het verre-reizenterrein zullen dat bezoek zeer waarschijnlijk louter op virtuele basis waarmaken. Maar mooi om te lezen over jouw Parel van de Pacific!!