(74) SAM69+, over ‘Turfsteker’ en ‘Gerardus’

28 februari 2015 - Orvelte, Nederland

Zaterdag 28 februari 2015

Warmolts en Wildevuur

Vier jaar geleden debuteert Vadertje Drees op mijn bankrekening. We vieren dat begin maart 2011 in Orvelte, brinkdorp uit vermoedelijk elfde tot dertiende eeuw. Een van de mooiste dorpen van Drenthe. Op een zonnige dag in het vroege voorjaar heerst rust in het museumdorp, ook wel monumentendorp genoemd. Wij ontlopen het seizoen met veel publiek, dat komt kijken hoe men in vroeger tijden leefde en werkte. Nu zijn houtzagerij, smederij, klompenmakerij en grutterswinkel gesloten. De glasblazerij helaas ook, maar we treffen een geopende galerie in het bijna vijftig jaar beschermde dorpsgezicht.

Op ons logeeradres de ‘Slaoperij’ aan de Schoolstraat tussen de monumentale boerderijen, statige bomen en mooie huizen langs de straten met kinderkopjes en oude klinkers treedt gastvrouw Ingrid ons lachend tegemoet. “Mooi daj d’r bent!”, verwelkomt ze ons. Wij hebben de ‘Slaoperij’ uitverkoren voor bed en ontbijt op de plek waar vroeger de koeien stonden. Slaopen en Stoet zetten ons uurwerk even stil. “Mijn man Lammert is bij de Lakenvelders, die op stal staan. Zien jullie onze appel- en perenbomen? Gieser Wildemans”, legt onze gastvrouw uit.

Wij vermaken ons prima in het Drentse, ook het weer zit enorm mee. Het is genieten van wandelingen over ‘flintstenen’ paden, langs ’t Masdiekie en langs de schaapskooi met zijn zwartkopschapen. Om ons heen kijkend zien we in de omringende natuur een buizerd, een bonte specht en tientallen, zo niet honderden heggenmussen. De eerste avond vult zich met een puik etentje in ‘De Schapendrift’. Onder een schitterende sterrenhemel – zo kennen we hem thuis echt niet – wandelen we steeds omhoog kijkend naar ons B&B-onderkomen. De volgende ochtend bezorgt Ingrid ons op het afgesproken tijdstip een voedzaam, uitgebreid ontbijt.

Wandelen door Drentse dreven blijft ons parool. Heidevelden, moerassen, een uurtje of twee, een kilometertje of zeven, acht. We hebben immers geen haast. Een kopje koffie gaat er altijd in, maar bij de lunch in café Warmolts geef ik de voorkeur aan een echt Drents bruin biertje van zeven procent. ‘Turfsteker’ vermeldt het etiket zeer toepasselijk. Dat geeft de burger moed voor een middagbezoek aan Kamp Westerbork. Indrukwekkend en deprimerend tegelijk. Heen nemen we de bus, in een half uur lopen we terug naar het begin. Ik leg de schotels van de sterrenwacht op de gevoelige plaat vast. Nakaartend op weg naar ons slaapverblijf drinken we onderweg een glaasje en maken we een tussenstop in ‘Galerie Wildevuur’. Hier raken wij ook onder de indruk. Maar dan van de luxe, de Amsterdamse school en de beeldentuin.

Tot besluit staat in Westerbork een Iers concert van Kilshannig en John O’Dreams op ons  programma. Voorafgaand een nostalgisch maal van stoofpotje verse bruine bonen en gebakken levertjes in restaurant-museum ‘de Ark’. Geen Guinness, geen Drents blondje. Ik verkies mout van donkerbruin Limburgs kloosterbier: ‘Gerardus Dubbel’.

Voor onze thuisreis belooft Ingrid veel zon. Kerk en hunebed van Rolde stralen, koffie en appelgebak in Zwiggelte smaken. Komende week begint maart opnieuw, nu in 2015. Vader Drees komt nog steeds langs, Drenthe blijft altijd lonken.

 

1 Reactie

  1. Marijke:
    28 februari 2015
    Havelte zal in de komende meimaand onze pleisterplaats zijn met onze oudste. Het hierboven staande voorziet me van mooie tips....aha!
    P.S. Die eerste zin [ Vadertje Drees] is een literair juweeltje!