(86) SAM69+, over overleven in de sport

Donderdag 12 maart 2015

Rusland tegen Qatar

Helikopterwieken maken lawaai voor drie, vlak boven de naaldboomtoppen in het duin. Is de heli aan het sparren? Het geronk ebt langzaam weg. Ik zie geen tweede wentelwiek op mijn netvlies, wel tv-beelden van twee soortgenoten boven onherbergzaam gebied in Argentinië. Met Franse sportlieden van naam en faam aan boord, onder meer Olympische winnaars.

Die twee libelles in het luchtruim van het geboorteland van onze koningin zoeken elkaar op. Voor opnames ten behoeve van een ‘survival’-programma. Hoe wrang kan het (nood)lot zijn. Ik zie in het Journaal de twee elkaar naderen. Als de wieken elkaar raken, is het gebeurd. Ravage op de woeste grond. Rouw in het land van Marianne. Tien doden voor een event op de beeldbuis over overleven. Cynisch.

’s Avonds kijk ik naar de voetbalstrijd Chelsea tegen Paris Saint Germain. Het eerste gevecht eindigt in 1-1. In Londen wacht de Fransen een warm onthaal. ‘Special’ Mourinho, coach van Chelsea, kan als de beste op de nul spelen. ‘Helenio Herrera Himself’ weet dat 0-0 voldoende is om door te gaan. Russische oligarch Roman Abramovitsj – eigenaar van ‘The Blues’ – heeft 1,5 miljard euro aan salarissen en transfersommen in zijn ‘Chelski’ gestoken. Kan Rotterdam zes stadions voor vernieuwbouwen. De Rus zal onze Kuipers - beste scheidsrechter van ons land – toch niet hebben getipt?

Kuipers beïnvloedt de gigantenstrijd in ieder geval sterk. Hij stuurt de onbeholpen acterende Ibrahimovic met rood weg. PSG moet zonder ‘Zlatan’, die opvallend gelaten reageert, met tien man verder. Chelsea komt op 1-0. Toch maken de Parisiens met een knetterende kopbal van verdediger Luiz gelijk. Verdiende verlenging, de ploeg in numerieke minderheid is beter. Houden de Parijzenaars het vol?

Baas Kuipers treedt opnieuw op de voorgrond. Hij weigert Chelsea's Costa, boeventronie die zich altijd en overal misdraagt, Zlatan achterna te sturen. Geel volstaat, belachelijk. Als PSG-verdediger Silva een onbeholpen fout in eigen strafschopgebied maakt, gaat het fluitje. Bal op de stip, Chelski op 2-1, Mourinho zelfvoldaan. Weer lijkt PSG in de kwartfinale Champions League uit het toernooi geknikkerd. Tot de ongelukkige handballer Silva vlak voor tijd op het doel van zijn tegenstanders kopt. Net als strijdmakker Luiz verschalkt hij met een knappe kopstoot de twee meter lange Belgische doelman van de Londenaren: 2-2. PSG haalt de finish en gaat door dubbel tellende uitgoals door. Grootbek Mourinho kan thuisblijven om het spel verdergaand af te breken.

De vreugde bij spelers, beschaafde trainer Laurent Blanc en uit hun dak gaande Franse fans is gigantisch. Begrijpelijk. De eigenaar van de Franse club, man met centjes uit Qatar, die nog veel meer stadions dan zes in heel Nederland zou kunnen vernieuwbouwen, weet niet waar hij het moet zoeken. Iedereen en alles in het PSG-kamp wordt ferm geknuffeld. Man, man, man, wat kunnen oliecentjes, een bal en een winnend resultaat al niet veroorzaken. Geen moment staan de feestvierders stil bij de rouwbanden, die de hele wedstrijd om de armen van 22 spelers zitten. Zo cynisch is het: het gaat om overleven in de sport.