Andalusië heeft ons meer dan gesmaakt

8 januari 2018 - Ronda, Spanje

Kerstmis en jaarwisseling in zuid-Spanje zijn een bijzondere ervaring. In ons eigen land heerst winters weer met grauwe regen en wind, wij beleven twee subtropische weken onder blauwe hemelen, in de middag zo’n twintig graden Celsius en meer. Ochtenden zijn ook in het Spaanse zuiden frisjes, maar kondigt de koperen ploert zich eenmaal aan - flamboyant firmament als vlammend schilderij -, weet je dat een stralende dag voor de hoteldeur staat. Deuren die dienstdoen als schuivende panelen. Glazen entree’s naar viersterren-luxe met chique kamers, flatscreens als filmdoeken, uitgebreide ontbijttafels en tot besluit van de trip - in toeristisch Torremolinos - overheerlijke veelgangen diners.

Wij hebben ons op onze ‘oude dag’ buitensporig laten verwennen, ondanks hinderlijke geluidsoverlast van marmeren vloeren en niet-geïsoleerde wanden. Spanjaarden gaan anders met lawaai om dan wij. Zij vormen in contactmodus een kakelend kippenhok, wij schakelen noodgedwongen onze geluiddempers in. Van ons geen drentelende hoge hakken, geen bonkend krassende stoelverschuivingen van de ene plek naar de andere, geen dichtslaande kastdeuren of kamerdeuren die keihard dichtklappen. Wij dóen deuren met gevoel dicht, trouw toegewijd aan onze trommelvliezen. Wij zijn niet van het betere gooi- en smijtwerk, geen kermisgangers. Maar buiten eigen huis heb je helemaal geen zeggenschap over buurgedrag …

Enkele dagen voor kerst 2017 vliegen we naar Malaga. Aeropuerto International ‘Pablo Picasso’, negen kilometer ten westen van de stad, is groot, druk, maar ongezellig. Bij lange na geen Schiphol. Na de voorspoedige vlucht van twee-en-een-half uur staat een puike huurauto in de catacomben klaar. Opel Corsa op zijn revers. Of we hem willen ‘upgraden’ naar een adellijker BMW. Tegen promotionele aanbiedingsprijs! Ja, dáág! We kopen risico van pech, panne en platte banden al af. Dat vinden we extra prijzig genoeg. 

Eerst neuzen hoe alles van het karretje uit de klasse van kleine luiden al dan niet computergestuurd werkt. Benzinedop links of rechts, kilometerstand, ruitenwissers aan, uit. Verlichting gaat automatisch aan. Koffers in achterbak, hoteladres op schoot en óp naar Ronda. Prinsheerlijk ritje van 130 kilometer, gelardeerd met witte dorpjes, naar het viersterren-embleem van hotel ‘Maestranza’ aan Virgen del Paz 26.

Eerder heb ik gemeld dat Ronda door fraaie ligging tot zuid-Spanje’s mooiste steden behoort. Niets is minder waar, zeker als de zon uitbundig schijnt. Dat doet hij, voor ons. Het echte witte dorp, de oude binnenstad, glimt glanzend, kerstsfeer straalt vrolijke tinten boven de indrukwekkende kloof. Elk voordeel heeft helaas een nadeel. In Ronda leidt onze routebeschrijving over de smalle brug naar het in het centrum gelegen hotel. Puente Nuevo uit de 18e eeuw blijkt voor auto’s gesloten. Het wegdek wordt bewerkt, op Spaanse wijze (niet) aangegeven. De afsluiting zal weken duren.

Goede raad lijkt duur. Ons onderkomen ligt vijfhonderd meter verderop, de omleiding - buiten Ronda om - vergt meer dan vijf kilometer. Zonder gps vinden we de goede weg toch, op de bonnefooi, door een wirwar aan straten en stegen in Ronda Norte. De Plaza de Toros, schuin tegenover ons onderkomen, lacht ons toe. Monument in een stad die op drieduizend jaar geschiedenis terugblikt.

(wordt vervolgd)

Foto’s

2 Reacties

  1. Marijke:
    8 januari 2018
    Dus toch je herpakt en aan de vakantieweergave begonnen. Herbeleving, die goed smaakt? Je beschrijving wijst daar wèl op, dat het vervolg je nostalgisch genoegen mag bieden!
  2. Cor Kluijtmans:
    19 januari 2018
    Ik loop altijd een beetje achter, maar daarom niet minder interessant om deelgenoot van jullie ervaringen te worden. Ik ben benieuwd.
    Overigens: heel goed om bij de huurauto even te kijken of benzinedop links of rechts zit. Ik spreek uit (negatieve) ervaring.