Boekenweek 2017: grasduinen of wildjagen

26 maart 2017 - Castricum, Nederland

De trein als misschien wel de beste plek om in een boek te verdwijnen. Ik waag dat adagium van NS te betwijfelen. Rogier van Boxtel c.s. nodigen ons weer uit om een dag met hen mee te lezen. Wie Boekenweekgeschenk 2017 bezit, mag op vertoon een hele zondag (2 april a.s.) gratis tussen de rails ravotten. Dank u wel, alstublieft.

In ‘De zonde van de vrouw’, het CPNB-geschenk, onderzoekt schrijfster Connie Palmen in 64 bladzijden de vraag of een vrouw, die zich niet aan de voorgeschreven regels houdt, een grens naar een verboden gebied overschrijdt. Het product van Uitgeverij Prometheus ligt naast mij. Ik heb het nog niet gelezen. Het boekje, vers van de pers, ontving ik als gratis toegift bij Herman Kochs ‘Makkelijk leven’, evenmin al tot mij genomen, en ‘Mijn leven in de Wildernis’ van Miriam Lancewood, waarin ik onmiddellijk nieuwsgierig ben begonnen.

“Zullen we op een andere manier gaan leven?”, vroeg Peter (52) aan Miriam (22), een lief meisje uit de Achterhoek. Zij speelde ooit piano, fietste door de velden en voetbalde op het schoolplein. Na haar afgeronde studie aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding in Groningen vertrok zij in 2004 naar Zimbabwe - van A naar Z dus - om op een school les te geven. Vervolgens ging ze naar India - puntje op de i? - om daar rond te reizen. Zes jaar geleden ontmoette zij avonturier Peter, die al vijf jaar als moderne nomade in India woonde. Hij sterk en slank, zij overal voor te porren. “Laten we zien waar het toeval ons brengt!”.

Samen trok het stel door de hoogste bergen van de Himalay, reisde door Zuidoost-Azië en eindigde na een paar jaar uiteindelijk in Nieuw-Zeeland. Zij besloten hun huis in te ruilen voor een tent en op de mooiste plekken van dat land te gaan leven: in het hart van de Nieuw-Zeelandse wildernis. Geen baan, geen bezittingen, geen vaste lasten, al zes jaren lang. Slapen in een tent, koken op een vuur, rondtrekken als nomaden. Zoveel mogelijk leven van wilde planten, bessen en dieren. Avontuur met toeval als motor.

Na voorwoord en eerste hoofdstuk ‘Vrijheid kost niks’ leg ik Miriams boek even ter zijde. Op mijn laptop open ik de mailbox, waarin ontdekkingsreizigster Arita Baaijens mij uitnodigt voor ongekend avontuur in de Noord-Hollandse duinen. Om de wind achterna te gaan, mij in geuren te wentelen in een wereld waarin zintuigen de hoofdrol spelen. Arita vergelijkt dieren die het landschap ‘lezen’ met mensen die een boek lezen. De wereld die dieren met oog, oor, neus, bek en tastzin waarnemen, is volgens haar veelzijdiger, complexer en spannender dan die van mensen.

Ik vraag mij af of Arita’s oordeel klopt. Levert haar zoektocht naar vrije geesten - ze zoekt jonge ‘urban astronauts’ - zinnenprikkelend avontuur in de Noord-Hollandse duinen op? Het lijkt mij op voorhand ‘Makkelijk leven’. Eerst maar eens het verhaal over leven in de jungle van Nieuw-Zeelands bergen verorberen. Dat lijkt mij een stuk meeslepender.

1 Reactie

  1. Marijke:
    26 maart 2017
    Die Miriam en die Peter heb ik gezien in een van de programma's van Floortje Dessing. Hoe die twee de Nieuw-Zeelandse wildernis 'bevochten'. Jagen op wild konden ze als de beste. Apart leven, niet echt my cup of tea.
    Makkelijk leven heeft dus duidelijk mijn voorkeur. Moet dat nog wel lezen, dat Makkelijk Leven. Ligt hier klaar sinds gisteren.
    Veel verder wildernis leesplezier!