Bruisend Brazilië in vierkwartsmaat (11)

8 januari 2017 - Foz do Iguaçu, Argentinië

De weidsheid van panorama ‘Water Music’ is majestueus en magistraal. Uren duren de muziektonen van vallend, neerstórtend water, waar heel vele mensen zich aan blijven vergapen. De duizenden foto’s van ‘Parque Nacional do Iguaçu, criado em 1939, Patrimônio Natural da Humanidade’, Unesco-werelderfgoed, zijn meer dan terecht.

Belangrijkste watervallen langs Argentijnse kant zijn Salto Alvar Núñez, Salto Lanusse en Saltos Dos Hermanos. Broers Chico Alférez, Ramirez en Bossetti vallen van een hoogte tussen veertig en zestig meter. Onderaan beeldhouwen beitelende krachten een natuurlijke kom van inmiddels acht meter diep. Chico Alférez en Bossetti bieden als dubbelwaterval vanaf de loopbruggen een onvergetelijk schouwspel. Salto San Martin, iets hogerop, vormt met Adam en Eva een oorverdovend brullend spektakel dat zich tussen de stenen stort en iets verderop een nieuwe waterval van zeventig meter vormt. Niet-aflatende ‘motregen’ creëert schitterende magische regenbogen.

Nog meer stroomopwaarts is befaamde Salto Unión het orgelpunt, waarvan het water tachtig meter lager neerdondert in de duivelse Garganta del Diablo. Hieruit ontsnappen waterdampen die van verre zijn te zien, zelfs vanuit vliegtuigen die op de nabijgelegen luchthaven landen of opstijgen. Bij de ‘Keel van de Duivel’ zie je een kunstig ballet van vogels die over de watervallen vliegen. Zijn het roofvogels? Gieren? Het mooiste (over)zicht heb je aan Braziliaanse kant. Adembenemend duizelingwekkend.

Een treintje door het woud, een tochtje met een truck, een spectaculair boottochtje. Wat kunnen we nog meer wensen? Neem een goede gids en hij brengt je overal heen.

“Okay, morgenochtend vroeg, dan is het nog heerlijk rustig om een helicoptervlucht te maken. Je stapt in Brazilië in en je beleeft tien ademloze minuten in rondjes boven Argentijnse bodem”.

Silvio weet het goed te brengen en koopt onze kaartjes voor de vierpersoons heli. Erna is de grootste liefhebber en mag in het glazen koepeltje naast de piloot voorin zitten. Instappen onder de zoevende wieken gebeurt gecontroleerd. We worden geacht de aanwijzingen van het grondpersoneel stipt op te volgen en door de linkerdeur in te stappen.

“Blijf uit de buurt van de staartrotor. Stap bij terugkeer ook links - porta esquerda - uit”.

Na onze veiligheidsgordels te hebben vastgegespt, begint een flitsend, lawaaimakend, spannend avontuur met Helisul, de vliegmaatschappij. Wow. Silvio wordt steeds kleiner. Hij blijft ons in het bedrijfsgebouw opwachten. Net als twee Argentijnse dames die twee andere passagiers hebben laten voorgaan. De ladies verkiezen een vlucht met hun vriendinnen, in plaats van met een duo vreemdelingen te worden opgezadeld. Onze medevluchters blijken Australiërs uit Melbourne, een nationaliteit waar wij tot ons genoegen vaker tegenaan lopen.

Na de landing zijn we uitbundig over het panorama, dat we achter ons hebben gelaten. Silvio begrijpt daar alles van. Als rasechte Braziliaan zegt hij ons met nog meer te willen verrassen. De watervallen van Iguaçu hebben hun keerzijde: de Braziliaanse. Je denkt dat je dat bezoek eventjes doet, waar de Argentijnse kant bewonderen een volledige dag vergt. Het moge duidelijk worden, die andere - Braziliaanse - kant is zeker ook meer dan de moeite waard. De duivelskeel blijft ons in de ban houden.

(wordt vervolgd)

2 Reacties

  1. Marijke:
    8 januari 2017
    Het natte avontuur van de gisterenblog vandaag samen met de helikopterbelevenis boven die donderende watervalpartijen gelezen. Jullie zullen whows tekort zijn gekomen, zowel nat als droog. Foto's en video en fraaie verwoording doen meewhowen!!!
  2. Cor Kluijtmans:
    18 januari 2017
    Wat een belevenis moet dat zijn geweest. Je beschrijft het zo beeldend dat je het als het ware voor je ziet. En toch heb je natuurlijk het idee, dat woorden tekort schieten. Het is gewoon niet in woorden te vatten, je moet het zelf zien. Bedankt voor het oplichten van de sluier.